3. Pomiar stałej dielektrycznej - wykorzystuje istniejącą zależność pomiędzy stała dielektryczną substancji, a zawartością wody w badanym produkcie Metoda polega na pomiarze pojemności elektrycznej kondesatora, miedzy którego okładkami jest umieszczona badana próbka Zawartość wody odczytuje się z wycechoeanej skali lub z tablic przeliczeniowych.
4. Metody oparte na pomiarach gestosci (densymetryczne) i pomiarach współczynnika refrakcji (refraktometryczne).
5. Pomiar przewodnictwa elektrycznego - wykorzystuje zasadę, że przewodnictwo elektryczne jest wprost proporcjonalne do zawartości wody (ze względu na rozpuszczone w nim sole mineralne) W miernikach wykorzystujących tę metodę czujnikiem mogą być dwie elektrody, między którymi umieszcza się próbkę Przykładem tego urządzenia jest Feutron.
6. Metoda rezonansu jądrowo-magnetycznego (NMR) - polega na pocltlanianiu energii pola elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości przez jądro atomów wodom wody znajdującej się w badanej próbce (metoda droga i rzadko stosowana).
7. Metody chemiczne - umożliwiają oznaczenie całkowitej zawartości wody.
a) metoda Fischera - polega na bezpośrednim miareczkowaniu metanolowego roztworu próbki odczynnikiem Fischera (metanolowy roztwór jodu, S02 i pirydyny).
b) Metoda z węglikiem wapnia - polega na reakcji węglika wapnia (CaC2) z wrodą i pomiarze ilości wydzielonego acetylenu w biurecie gazometrycznej nad stężonym roztworem chlorku potasu lub pomiarze wydzielonego acetylenu (jako acctylcnki metali Ag i Cu) metodami wagowymi. miareczkowymi i kalorymetrycznymi.
8. Inne metody termiczne:
a) analiza termograwimetryezna (TG) — polega na pomiarze za pomocą terinowagi masy analizowanej substancji jako funkcji zmian temperatury. Krzywa TG jest wykresem zależności zmian masy próbki w funkcje temperatury i/lub czasu Różnicowa krzywa IG (DTG) jest pierwszą pochodną TG.