2906544108

92

mięśn Wyniki licznych badań potwierdziły istnienie liniowej zależności pomiędzy wzrostem stężenia mleczanu    jonów

wodorowych w mięśniach zarówno podczas maksymalnych supramaksymalnych wysiłków dynamicznych, jak i submaksymalnych wysiłków statycznych Hultrnan i Sahl i n 1981, Sahl i n    wsp.

1976, Sahlin i Henriksson 19840. Należy jednak podkreślić, że wyników tych badań nie można porównać bezpośrednio z wynikami oznaczeń pH mięśni, uzyskanymi podczas submaksymalnych obciążeń dynamicznych w niniejszej pracy.Co więcej, wykazano, że tempo dyfuzji jonów wodorowych przez błony komórek mięśniowych podczas wysiłków dynamicznych o narastającej tensywności oraz w okresie powysiłkowym jest większe niż tempo dyfuzji mleczanu ahlin i wsp. 1976,Hultrnan i Sahlin 1981, Medbo i Sejersted 1985).

Stabilizacja pH mięśni obserwowana w tej pracy może więc być następstwem szybszego usuwania jonów wodorowych niż mleczanowych z mięśni podczas poszczególnych obciążeń wysiłkowych oraz w czasie 2-minutowych okresów przerwy pomiędzy nimi. Nie można też wykluczyć roli, jaką może odgrywać sprawność współdziałania mechanizmów buforowych mięśni w lokalnej stabilizacji pH Hultrnan i Sahlin 1981). Na znaczenie przerw pomiędzy obciążeniami    wskazują wyniki

przeprowadzonych ostatnio badań z zastosowaniem jądrowego rezonansu magnetycznego, w których stwierdzono progowe obniżenie pH w komórkach mięśni podczas progresywnego wysiłku wykonywanego ze stale narastającą intensywnością pracy bez przerw pomiędzy obciążeniami Systrom i wsp. 1990, Marsh i wsp. 1991).

Z porównania progu akumulacji mleczanu w mięśniach z progiem anaerobowym oznaczanym na podstawie zmian stężenia mleczanu we krwi trzema metodami Cryc.10) wynika, że progi te