107039

-    sytuacja wykładni

2) uznanie za udowodniony faktu na podstawie określonych materiałów i przyjętej teorii dowodów oraz ujęcie tego faktów w języku stosowanej normy:

-    uznanie za udowodniony faktu na podstawie określonych materiałów i przyjętej teorii dowodów,

-    ujęcie tego faktu w języku stosowanej normy,

DOWÓD to

a)    rodzaj rozumowania, w którym demonstrandum jest uzasadniane ze względu na zbiór twierdzeń dowodowych z którego korzystając z dyrektywy dowodowych wyprowadza się je w skończonej liczbie kroków ciągu dowodowego,

b)    twierdzenie dowodowe stanowiące element ciągu dowodowego,

c)    czynności podmiotu, której wytworem jest twierdzenie dowodowe,

d)    przedmiot, na podstawie którego formułuje się twierdzeiue dowodowe.

Dyrektywy dowodowe:

a)    logiczno- językowe, będące odpowiednikiem tez rachunków logiki sformalizowanej stosowanych w dziedzinie prawa,

b)    empiryczne, prawidłowości w zjawiskach przyrodniczych i społecznych na podstawie których można wyjaśnić wystąpienie jednych zjawisk przez inne,

c)    legalne, zawarte w normach prawnych.

-    legalne contra- empiryczne (np. ustalenie winy oskarżonego na podstawie próby ogiua),

-    legalne para- empiryczne ( np. jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem 300 diu od jego ustania lub uiueważnieraa domiuemywa się, że pochodzi ono od męża matki),

-    legalne ideologiczne ( domniemame istnienia dobrej wiary, mewiimość oskarżonego, in dubio pro reo),

-    legalne nieempiryczne ( zaginionego uznaje się za zmarłego z chwilą wydania orzeczenia o uznaniu za zmarłego, gdy przy braku wszelkich danych co do ustalenia chwili domniemanej śmierci zaginionego tę chwilę uznaje się za pierwszy dzień terminu, w którym uznanie za zmarłego stało się możliwe ),

ZASADA OCENY DOWODÓW to zasada, która określa jakie kryteria muszą być spełnione, by organ stosujący prawo mógł uznać dane twierdzenie za udowodnione:

a)    zasada legalnej oceny dowodów,

b)    zasada swobodnej oceny dowodów^r ( na podstawie CONVICTION INTIME-wewoętrznych przekonań )

DOMNIEMANIE to pizepis prawny, który nakazuje uznać na podstawie zaistiuenia danego faktu(ów), zaistnienie innego faktu(ów), choć wiedza nie pozwala takiego wniosku wyprowadzić:

a)    domniemanie prawne ( preasumptiones iuris ),

-    wzruszalne ( presumptiones iuris tantum ),

-    niewzruszalne ( preasumpiotnes iuris ac de iure )

b)    domniemanie faktyczne ( preasumpiotnicshominis ),

"Fakt F istnieje w czasie t i przestrzeni p według dowodów' D1,D2 opartych na dyrektywach dowodowych DLJ1. DE. DL lub na ocenach Ol .02".

3.    Subsmnpcja faktu uznanego za udowodniony, nad stosowaną normę prawną. SUBSUMPCJA polega na zakwalifikowaniu danego przypadku do pewnego rodzajowo określonego przez przepisy prawa zachowania się.

4.    Wiążące ustalenie konsekwencji prawmych faktu uznanego za udow^rodniony na podstawie stosowanej normy prawnej:

a) stosowana norma wyznacza tylko jedną konsekwencję prawną,