107628

Szybkość ta jest zależna od temperatury (na podstawie równania Arrheniusa), siły jonowej (przy użyciu aktywności i współczynników aktywności) oraz obecności katalizatorów.

Rzędem reakcji jest suma wykładników potęg w równaniu kinetycznym i dla naszej reakcji:

r=m+n+p

Stała szybkości jest charakterystyczna dla każdej reakcji, jej wartość zależy od temperatury, a wymiar (jednostka) od rzędowości reakcji Liczymy ją zrównania kinetycznego po uprzednim wyznaczeniu rzędowości reakcji (z wykorzystaniem stężeń początkowych).

Do wyznaczenia rzędowości każdego z reagentów zastosujemy metodę szybkości początkowych z wykorzystaruem metody różnicowej vaif t Hoffa.

W tym celu szybkość początkowy przybliżamy ilorazem przyrostów' skończonych jj a mierzymy ją poprzez czas powstania określonej, niewielkiej ilości jodu. Dlatego do mieszaniny substratów na początku doświadczenia dodajemy określoną ilość czynruka redukującego powstający w reakcji jod. W naszym przypadku czynnikiem redukującym jest Na₂S₂0₃ (tiosiarczan sodu). Nie reaguje on bezpośrednio z jodanem (szybkość nieznaczna), ale reaguje natychmiastowo z powstającym jodem wg reakcji:

2S₂0|- + 1₂ -> S₄0l + 21-

Gdy Na₂S₂0₃ zużyje się całkowicie powstaje wolny jod. który zabarwi na niebiesko dodaną skrobię.

Do wy znaczenia początkowej szybkości reakcji mierzymy czas od zmieszania reagentów do pojawienia się niebieskiego zabarwienia.

Najlepszy mechanizm reakcji wybierzemy korzystając z metody stanu stacjonarnego, która mówi że stężenie produktu pośredniego w czasie trwania reakcji jest stale i praktycznie równe zeru: gdzie:

[Z] - stężenie produktu pośredniego.

Wykonanie doświadczenia Sprzęt użyty w doświadczeniu:

1)    Kolby stożkowe 250 etn³ (6)

2)    Zlewki 50 cm⁵ (8)

3)    Biurety (2)

4)    Pipeta 10 cm³ (1)

5)    Lejki (2)

6)    Mieszadło magnetyczne (1)

7)    Stoper(l)

Odczynniki:

1)    KIO₃(0.1iW)

2)    KI (0,2 M)