5323883547

Temperatura zeszklenia elastomerów jest niższa od temperatury pokojowej. W zależności od podatności na proces wulkanizacji elastomery dzieli się na wulkanizujące i niewulkanizujące.

Plastomery - pod wpływem naprężenia wykazują małe odkształcenia nie przekraczające zwykle 1% a poddawane wzrastającemu obciążeniu odkształcają się plastycznie, aż do mechanicznego zniszczenia. Temperatura zeszklenia plastomerów jest wyższa od temperatury pokojowej. Do plastomerów zaliczane są termoplasty i duroplasty.

Termoplasty - w podwyższonej temperaturze przechodzą w stan plastyczny, czyli miękną i dają się kształtować. Po ochłodzeniu twardnieją zachowując nadane im kształty i odzyskują pierwotne własności. Cykl uplastycznienia można powtarzać kilkakrotnie. Ze względu na postać łańcucha polimerowego termoplasty dzielą się na dwie podgrupy: krystaliczne i amorficzne. Łańcuch polimerów krystalicznych przybiera postać lamelarną lub rektalną natomiast termoplasty amorficzne mają łańcuch ukształtowany w postaci kłębka (Rys.3).

Duroplasty - w podwyższonej temperaturze i/lub pod wpływem utwardzaczy przekształcają się w produkt usieciowany (nietopliwy i nierozpuszczalny). Ponowne ogrzewanie może spowodować rozkład chemiczny polimeru. W zależności od sposobu utwardzania duroplasty dzielą się na termoutwardzalne i chemoutwardzalnc.

Zalety materiałów polimerowych

-    Mała gęstość (i w związku z tym niski ciężar)

-    Wysoka wytrzymałość właściwa (stosunek wytrzymałości do ciężaru właściwego)

-    Dobre właściwości elektroizolacyjne

-    Dobra lub bardzo dobra odporność na działanie czynników chemicznych

-    Łatwość formowania detali o skomplikowanych kształtach

-    Dobry wygląd otrzymanych detali (barwa, połysk, faktura powierzchni)

Wadami materiałów polimerowych są:

-    Wytrzymałość mechaniczna gorsza niż metali

-    Niska odporność na pełzanie

-    Mała stabilność kształtu (spowodowana małą sztywnością)

-    Duża rozszerzalność cieplna

-    Mała odporność cieplna

-    Mała twardość

-    Niska wytrzymałość na działanie promieni UV

Cel identyfikacji - określenie polimeru, który stanowi zwykle główny składnik analizowanego tworzywa.

Tok postępowania zmierzający do identyfikacji tworzyw sztucznych:

A)    Ocena wyglądu zewnętrznego:

-    Barwa

-    Przezroczystość

-    Rodzaj powierzchni (gładka/chropowata)

B)    Ocena podstawowych własności mechanicznych

-    Odkształcalność

-    Odporność na zarysowania

C)    Oznaczanie gęstości

D)    Ocena odporności na czynniki chemiczne

E)    Próba palności/próba płomieniowa