107997

120 K. KAI.FTHA 121

tychmiastowcgo wytworzenia się kompleksu enzym-substrat (EA), który po uprzedniej aktywacji rozkłada się z odtworzeniem wolnej formy enzymu (E) i wytworzeniem produktu reakcji (P). W fazie prestacjonarnej, stężenie kompleksu EA początkowo szybko wzrasta, po czym szybkość jego tworzenia zostaje zrównoważona szybkością rozkładu. Wtedy stężenie kom] dek su enzym-substrat ustala się na określonym poziomie a szybkość reakcji osiąga wartość stałą—rozpoczyna sie druga faza reakcji zwana fazą stacjonarną lub inaczej fazą szybkości początkowej (inicjał veiocity phasc). Charakterystyczną cechą fazy stacjonarnej jest to, że w czasie jej trwania ilość wytwarzanego w jednostce czasu produktu (lub rozkładanego w jednostce czasu substratu) jest stała — zatem w* fazie tej reakcja enzymatyczna przebiega wedle kinetyki rzędu zerowego. Faza stacjonarna w przeciwieństwie do prestacjonarnej trwa wystarczająco długo, aby możliwe było dokonanie odpowiednich pomiarów szybokści reakcji bez pomocy technik wymagających specjalnej aparatury. Z chwilą, kiedy stężenie zużywającego się substratu obniży się na tyle, że przestaje wysycać enzym, kinetyka reakcji enzymatycznej /.mienia się z zerorzędowej na pierwszorzęduwą i rozpoczyna się trzeci, ostatni etap reakcji zwany fazą poststacjonarną (Ryc. 1).

Hyc. L Skala czasowa reakcji enzymatycznej przebiegającej wedle mechanizmu Michaclisa (schemat 2): k*i = 10^ł M^_łs"\ k-i = 10* s’*, k_ła = 10*s“\ k j *» 0,[AJ« = - 2x 10”⁴M, IE]» - 10^_ł M (19).

W reakcji enzymatycznej przebiegającej wedle najprostszego, ujętego w schemacie 1 mechanizmu,

li + A^EA — E + P

Schemat 1