101830

W 1982 roku w czasie wojny w Libanie doszło do masakry w obozach uchodźców Sabra i Shatila. Grupa libańskich chrześcijan (tzw. Falanga Maronicka), przystąpiła do kontrolowania obozów palestyńskich uchodźców, poszukując w nich członków OWP. Wsparcia udzielały im oddziały armii izraelskiej pozostających pod rozkazami ministra obrony Izraela - Sharona. Doszło do masakry cywilnych uchodźców (różne dane: od 600 do 2.000 ofiar).

Kiedy w 2001 roku Sharon został premierem Izraela, grupa mieszkających w Belgii Palestyńczyków podjęła kroki zmierzające do wszczęcia przed sądami belgijskimi postępowania karnego przeciwko Sharonowi.

Sąd Najwyższy uznał jednak, że prowadzenie takiego postępowania byłoby sprzeczne z prawem międzynarodowym, które urzędującym szefom rządów przyznaje pełny immunitet personalny w sprawach cywilnych.

Niezależnie od powyższego niektóre międzynarodowe sądy kanie mogą wykonywać swoją juiysdykcję do danych osób o statusie urzędowym.

Art. 27 Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego

„1. Niniejszy statut ma równe zastosowanie do wszystkich osób, bez jakichkolwiek różnic wynikających z pełnienia funkcji publicznej. W szczególności pełnienie funkcji głowy państwa czy szefa rządu, członka rządu czy parlamentu, wybieralnego przedstawiciela lub funkcjonariusza paristwowego w żadnym razie nie może zwolnic sprawcy od odpowiedzialności karnej pizewidzianej niniejszym statutem, ani nie może samo w sobie stanowić podstawy do zmniejszenia wymiaru kary.

2. Immunitety i inne przywileje związane z pełnieniem funkcji publicznej danej osoby, przewidziane przez prawo krajowe lub międzynarodowe, nie stanowią przeszkody do wykonywania jurysdykcji Trybunału wobec takiej osoby”.

Sprawa Charlesa Taylora

Dnia 16 stycznia 2002 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych podpisała z rządem Sierra Leone umowę międzynarodową, na podstawie której utworzono Specjalny Sąd Karny dla Sierra Leone (SSKSL). Jego zadaniem jest osądzenie sprawców najpoważniejszych naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i prawa Sierra Leone, popełnionych w tym państwie po dniu 30 listopada 1996 roku (w toku konfliktu wewnętrznego).

W 2003 roku Prokurator SSKSL wydał nakaz aresztowania urzędującego wówczas prezydenta Liberii Charlesa Taylora. Wskazywano, że ponosi on odpowiedzialność za destabilizowanie sytuacji w Sierra Leone, w szczególności zaś za: dokonywanie zabójstw, akty przemocy (w tym seksualnej), wykorzystywanie dzieci jako żołnierzy, porwania, przymuszanie do pracy, niszczenie mienia, ataki na osoby prowadzące akcje udzielania pomocy humanitarnej. Sam Taylor ponosi odpowiedzialność pośrednią: jako prezydent Liberii podejmował decyzję o udzielaniu wsparcia (głównie finansowego) rebeliantom w Sierra Leone, którzy opisanych wyżej czynów bezpośrednio się dopuścili.

W 2003 roku (już po wydaniu nakazu aresztowania) Taylor zrezygnował z urzędu i przyjął azyl polityczny udzielony mu przez władze nigetyjskie. W 2006 roku po wyborach