109692

(2)

h(t)=|e-°-^7S'l(t)

Transmitancję rzeczywistego układu można uzyskać, podstawiając do zależności (1):

^__s

2 Jf_N

(3)

f_N=l kHz

Rzeczywistą, czyli zdenormalizowaną charakterystykę impulsową można otrzymać wykorzystując właściwości transformacji Laplace’a (zmiana skali czasu):

/•(<,,)<_> i-F(-)    (4)

a a

można zapisać:

Dla naszego układu:

h_r (0 = _v h(2xf_N r)

(5)

W celu porównania odpowiedzi układu otrzymanej na oscyloskopie r₀(r) ze zdenormalizowaną charakterystyką impulsową h_r (t) należy h_r (t) pomnożyć przez stałą c = At, gdzie A - jest amplitudą impulsu pobudzenia [V], a T - szerokością impulsu [s].

A=4V t=10/s c =40 JL*/S

h_r (r) =0,168e ^,500/łl(r) =0,168e ⁴⁷¹²'l(r)

Charakterystyka impulsowa opisana jest zależnością u(t) = A-e~^tu

Do sprawozdania została dołączona rzeczywista charakterystyka impulsowa (Oscylogram I ), z której odczytano:

A = 1,56 V - stała amplituda, o

s₀ = —— - biegun (znormalizowany)

Wyznaczanie wykładnika funkcji ekspotencjalnej:

Am, l-e~^ai‘ l-e~^alu

a

M

2