109892

Wpływ arch renesansowej ....

ARCHITEKTURA

W architekturze renesansowej nieodmiennie wzorowano się na antyku, wykorzystywano jego osiągnięcia czy elementy architektoniczne. Stosowano klasyczne porządki, kompozycje, wykorzystywano łuk triumfalny czy kolumny, w ornamentyce stosowano takie motywy, jak liście akantu, groteski, wieńce czy rozety. Prócz architektury sakralnej, jak kaplice budowane na planie centralnym, także doskonale rozwijała się ta świecka. Powstał nowy typ pałacu miejskiego z wewnętrznym dziedzińcem arkadowym, podmiejska willa z reprezentacyjną kondygnacją na parterze czy zamki obronne, o odmiennej od średniowiecznej, fortyfikacji

w postaci bastionów ziemnych i szańców, które były wzmocnione murami. W miastach budowano w nowym stylu ratusze, giełdy czy kamienice. Ściany zewnętrzne budynków pokrywane były często kamiennymi tynkami i okładzinami, które dodatkowo były ozdabiane malowidłami lud płaskorzeźbami. Szczególnie charakterystyczne dla odrodzeniowej architektury były poziome podziały, akcentowane przez wydatne fryzy i gzymsy. Stropy wewnątrz budowli układane były z drewnianych belek, często też były obijane kasetonami. Na sufitach stosowano sklepienia krzyżowe lub kolebkowe. W różnych krajach europejskich używano lokalnych tradycji, do elementów antycznych wplatając miejscowe elementy konstrukcyjne i dekoracyjne.

Architektura

Dla architektury wzorem idealnych proporcji i podziałów były liczne zabytki rzymskie. Nowością były wprowadzone przez D. Bramanteoo centralne budowle kopułowe. Stosowano antyczne proporcje architektoniczne operując kolumnami i belkowaniem. Rozpowszechnia się schemat łuku triumfalnego oraz portyk z trójkątnym tympanonem. Występują czestoornamenty o rodowodzie grecko-rzymskim m.in.: liście akantu, rozety, wieńce, układy kandelabrowe.

Najważniejsze typy architektoniczne to: pałac miejski z arkadowym dziedzińcem wewnętrznym, willa podmiejska z kondygnacją reprezentacyjną na parterze, ponadto wznoszone poza miastami pałace otoczone fortyfikacjami ziemnymi, tzw. palazzo in fortezza. W budownictwie sakralnym charakterystyczne były kaplice na planie centralnym. W świeckiej architekturze miejskiej renesansowe formy nadawano ratuszom, giełdom, sukiennicom. W konstrukcjach budowlanych szeroko stosowano łuk półkolisty, kolumnady arkadowe, proste belkowania, kopuły, sklepienia kolebkowe lub krzyżowe, stropy kasetonowe, a w elewacjach rustyke i boniowanie.