101874

Musiał być jakiś impuls, który spowodował to, że stan pierwotny zaczął się zmieniać. Tałes nie widział tego problemu, nie stawiał takiego pytania, uważał, że w wodzie tkwi tendencja do zmiany.

Pytanie 2. Pytanie o relacje między stałością a zmianą.

Pytanie 3. Czym jest zmiana? Jak coś może się zmienić

Pyt 2 cd:

Heraklit podjął odp na pytanie między stałością a zmianą. Mówił, że wszystko płynie, że dwa razy nie wstąpisz do tej samy wody. Uważał, że stała jest tylko zmiana.

Wariabilizm- stanowisko przyjmujące, że wszystko się zmienia, stała jest tylko zmiana.

Heraklit uważał, że prasubstancją jest ogień, wszystko wyłania się z ognia. Powstaje świat on się zmienia, ale zmienia się po kole, znów się pali i wszystko od początku Jest to kołowrót zdarzeń. Jest to wschodnia koncepcja rozwoju dziejów. Zmiana nie jest chaotyczna, rządzi nią los, określone prawa.

Liniowa koncepcja dziejów.

W naszej kulturze liniową koncepcję dziejów spowodowało chrześcijaństwo: początek sąd ostateczny itd.

Heraklit twierdzi, że stałość jest pozorna, jest tym co się jawi. Podzielił rzeczywistość na dwie sfery: to co jest i to co nam się jawi. a to co się nam jawi, a naprawdę wszystko się zmienia. Prawda jest ukryta, trzeba do mej dotrzeć.

Parmenides uważał, istotą izeczywistości jest stałość, zmiana jest pozorna. Jawi nam się zmiana. Istotą rzeczywistości jest stałość. Dochodzi do tego w sposób dialektyczny.

Zastanawia się jak istnieje byt i niebyt Byt- to co jest. Niebyt- to czego nie ma.

Istotą bytu jest to, że jest Jeżeli jest tylko byt to nie mógł się wziąć z niebytu, wziął się z bytu, więc jest ciągły w czasie. Nie ma początku i końca. Nie ma końca, bo musiałby pizejść w niebyt, a niebyni przecież nie ma. Jest też ciągły w przestizeni, gdyby były przerwy w bycie bo musiałyby być wypełnione czymś co nie jest bytem. Byt jest monolitem. Byt nie może się również przesunąć. Nie może być więc zmiany, niemożliwa jest zmiana. Byt po prostu jest, nie zjawia się. „Jam jest tym, który jest"- właśnie takie rozumienie bytu.

Zmiana jest pozorna, w istocie izeczy jest tylko stałość, czyli odwrotnie jak u Heraklita.

W naszej kulturze my tak rozumiemy chrześcijańskiego Boga, absolut- stały, niezmienny, nie ma początku i końca, jest tylko jeden. Tak jak byt u Parmenidesa.

W tym okresie kształmje się sposób rozwiązywania problemów, dychotomiczne podejście, alternatywne stanowiska.

Potem trzecie stanowisko, które inaczej ujmuje problem.

Obecnie opowiadamy się za Herakłitem. Ale to się stało dopiero w XIX wieku. Jest to wiek zmian, ewolucji, ewolucja Darwina.

Nie tylko rzeczywistość została podzielona na dwa poziomy: na to co się jawi i to co jest Nasza wiedza również została podzielona na dwa poziomy: na widzę prawdziwą- episteme i na wiedzę pozorną- doxa.

Doxa nie jest prawdziwą wiedzą o prawdziwym świecie. Aby dotrzeć do prawdy należy użyć wysiłku. Filozofia stara się przebić przez wiedzę pozorną i dotrzeć do wiedzy prawdziwej mówiącej o prawdziwej rzeczywistości.

Jak tylko myśląc można powiedzieć prawdę o świecie? Jakie musi być przyjęte założenie? Posługując się prawami logiki. Założona jest tożsamość myśli i bytu. Pozostając w sferze myśli odkrywa się prawa bym.