038

Inną zaletą jest to, że przy użyciu stałych wartość zmieniona w jednym miejscu może być uwzględniona w wielu miejscach. Na przykład we fragmencie „Po” zmiana wartości stałej LICZELEM na 4 powoduje automatyczne zwiększenie liczby powtórzeń w obu pętlach. Stałe deklarowane instrukcją const w przeciwieństwie do stałych #define mają określony typ. Oznacza to, że kompilator będzie dokonywał sprawdzenia zgodności typów, aby się upewnić, że nie użyliśmy stałych w niewłaściwy sposób. Ponadto stałe const w przeciwieństwie do makropoleceń są widoczne w debugerze, a więc są przydatne podczas usuwania błędów.

Przykład: plik tips.h

Stałe const są wstępnie obliczane

pisanie czytelnego kodu

Przed

cdw = (cbitPotrzebne + sizeof(DWORD) * 8 - 1)/ (sizeof(DWORD) * 8);

Po

const int cbitDWORD = sizeof(DWORD) * 8;

cdw = (cbitPotrzebne + cbitDWORD - 1)/ cbitDWORD;

W wypadku każdego użycia stałej jej wartość jest wstępnie obliczana przez kompilator. Oznacza to, że obliczanie wartości nie powoduje zwiększenia kosztu obliczeniowego.

Dygresja

Kompilator zawsze wstępnie oblicza stałe fragmenty wyrażeń, a gdy jest włączona optymalizacja, wówczas wstępnie oblicza nawet te wyrażenia, które podczas wykonywania programu nie zmienią swojej wartości. Nie należy więc używać tego rozwiązania w celu uzyskania większej wydajności, a raczej do otrzymania bardziej czytelnego kodu.

Deklaracje #ciefine zamiast const

pisanie zrozumiałego kodu

Przed

virtual BOOL FOtwórz(const char *szTekst) =0;