110688

procentowej, ryzyko walutowe i dewizowe, ryzyko w obrocie papierami wartościowymi. Obok tych najczęściej występujących rodzajów ryzyka, banki narażone są też na ryzyko np.: popełnienia błędów przez pracowników, wadliwego działania systemu informatycznego itp.

Występowanie ma wpływ na pojawienie się strat operacyjnych, wymagających pokrycia. Pokrycia dokonuje się z funduszy własnych i rezerw. Fundusze własne bank może uzupełniać z osiągniętego zysku. Zakres działania banku i jego rentowność zależy więc też od wielkości funduszy. Prawidłowa wielkość funduszy w stosunku do wielkości aktywów oraz uzupełnianie funduszy ma wpływ na prawidłowość gospodarki środkami pieniężnymi. Suma wyników poszczególnych transakcji wpływa na ogólny wynik gospodarki środkami całego banku.

Do oceny rentowności używa się wskaźników rentowności. Ich budowa opiera się na relacji określonej jako stopa zysku:

zysk

inne wielkości

Szczegółowe wskaźniki rentowności przedstawiają się następująco:

Wskaźnik rentowności brutto =

zysk brutto

koszty działania ogolem

Zysk brutto to zysk przed opodatkowaniem.

Wskaźnik rentowności brutto jest syntetyczną miarą rentowności wyrażającą się osiąganiem nadwyżki ponad ponoszony koszt. Jest to wskaźnik uniwersalny, gdyż może być stosowany do każdego podmiotu gospodarczego. W przypadku banku współczynnik zawiera różne jakościowo koszty - koszty odsetkowe, koszty działania i inne. Koszty odsetkowe zależą głównie od otoczenia konkurencyjnego. Koszty działania mogą być minimalizowane przez bank. Często dokonuje się porównania tego wskaźnika ze średnią krajową lub w innych branżach.

zysk brutto (netto)

Stopa zwrotu z aktywów ROA =

aktywa ogolem

Wskaźnik ten określa się również jako stopę zysku z aktywów lub zyskowność aktywów. Informuje on o potencjale dochodowym banku czyli o efektywności aktywów.

zysk netto kapitał własny

Stopa zysku z kapitału ROE =

Wskaźnik ten informuje o efektywności zainwestowanego kapitału - jaki zysk przypadł na Jednostkę kapitałową, a także o możliwościach alternatywnego ulokowania kapitału w innych bankach, w tym również w postaci depozytów, oraz o możliwości odtwarzania kapitału przez porównanie ze współczynnikiem inflacji.

Wskaźnik ten powinien być wyższy niż stopa Inflacji. Niższy niż poziom inflacji oznacza dekapitalizację banku. Zwrot z kapitału powinien być bardziej atrakcyjny dla inwestora niż lokowanie w banku w postaci depozytów. W gospodarce rynkowej przyjmuje się, że wskaźnik 16-18 jest atrakcyjny w przypadku sektora bankowego (przy braku inflacji). Stopa zwrotu z kapitału preferuje banki o małym kapitale.