101930

•    Ich lepkość zależy od warunków płynięcia Najprostszy taki płyn to płyn potęgowy Ostw alda-de Waela

•    nieliniowa zależność

x (tał)= K x y (z kropkę)"

Y (z kropka)- parametr charakteryzujący płynięcie K- współczynnik konsystencji płynu n- parametr płynięcia

n<l to rozrzedzany ścinaniem (pseudoplastyczny) n>l zatężany ścinaniem (dylatancyjny) n * 0

dla n różnego od 1- płyn nieniutonowski

Rozrzedzenie ścinaniem- im intensywniej płynie (im płynie z większą prędkością, im intensywniej mieszamy) tym jego lepkość maleje.

Ten płyn wymaga mniej energii- mniej musimy na niego wydatkować energii na pokonanie lepkości, żeby go przepompować.

Lepkość się zmienia, problemy z mieszaniem i z przepływem.

Zagęszczanie ścinaniem- im szybciej płynie, tym jego lepkość rośnie (im szybciej pompujemy tym lepkość płynu rośnie), energia płynu rośnie.

Np. zawiesina piasku w wodzie

Płyny rozrzedzane ścinaniem

•    Klasyka płynów inżynierii bioprocesowej

•    Zawiesina grzybów nitkowych w hodowli głębnej (kiedy rosą w formie petelek-bardziej niutonowska ciecz)

•    n= nawet 0,3 dla grzybów, widać, że lepkość malenie

•    Jeśli chodzi o mieszanie, to taki płyn nie jest dobry, bo przy ściankach nie chce płynąć

Lepkość pozorna p*- tłumaczy to niejednorodne wymieszanie w zbiorniku K- w płynach biologicznych często jest bardzo wysokie.

Płyny z granicę płynięcia

•    Np. krem w tubce, pasta do zębów

•    Nie wypłynie póki nie naciśniemy

•    Istnieje pewne graniczne naprężenie styczne bez którego płyn nie płynie- płyn Binghama

•    Niektóre zawiesiny grzybów produkujące związki wysokocząsteczkowe

•    Bakterie produkujące gumę ksantanową (fermentacja ksantanowa- polimer przez który bardzo rośnie lepkość)

•    Kisiel- zawiesina skrobi

•    Tylko brzegi płyną

•    Zależność liniowa między szybkością ścinania i tał