110711

do kategorii o niższym ryzyku bądź do wzrostu rynkowej wartości aktywu, na który utworzono rezerwę. Rozwiązanie (likwidacja) rezerwy następuje po całkowitym wygaśnięciu przyczyn jej utworzenia.

Środki utrzymywane w postaci rezerwy mogą być inwestowane przez banki jedynie w płynne papiery wartościowe np. bony skarbowe.

Założeniem rezerwy celowej jest że przewidywane straty znajdą pokrycie. Jej nadwyżkę przeznacza się na zasilenie kapitałów własnych netto, bądź utworzenie nowej rezerwy.

Komisja Nadzoru Bankowego w drodze Uchwały Nr 13/98 zwiększyła liczbę kategorii należności, na które są tworzone rezerwy celowe. Już od połowy 1999 roku banki muszą tworzyć rezerwy w chwili podpisania umowy, na każdy udzielony osobom prywatnym kredyt konsumpcyjny oraz na należności normalne pod obserwacją. Minimalna stawka będzie sukcesywnie wzrastać w następujących okresach czasu:

0,5% kwoty należności od 30.06 - 31.12.1999 1,5% kwoty należności od 01.01. - 30.06.2000 2,0% kwoty należności od 01.07.2000r.

Należy pamiętać, że rezerwę celową tworzy się tylko od należności kapitałowych z pominięciem należności odsetkowych lub od udzielonego zobowiązania pozabilansowego. Nie mniej jednak przekwalifikowaniu ulegają zarówno kapitał jak i odsetki. Zanim rezerwa zostanie utworzona uwzględnia się wartość przyjętych zabezpieczeń, ponieważ rezerwa celowa może zostać pomniejszona o pewne zabezpieczenia prawne, np. gwarancje lub poręczenia Skarbu Państwa czy Narodowego Banku Polskiego.

Finanse banku muszą być obciążone tworzonymi rezerwami celowymi w ciężar kosztów. Obciążenie kosztów banku sprawia, iż wynik finansowy jest również obciążony (zmniejszony) i tym samym zmniejszają się też aktywa banku.