110947

Doktryna J. Monroc (1823 r.>.

Zasada wprowadzona do polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych przez prezydenta J. Monroc'a. ogłoszona w 1823. Deklarowała stworzenie amerykańskiej strefy wpływów na zachodniej półkuli, a zarazem potwierdzała politykę i/olacjoni/mu. Stany Zjednoczone oświadczały, iż nie będą mieszać się w sprawy europejskie, akceptują status quo i oczekują tego samego od państw Europy. Obszarem wpływów Stanów Zjednoczonych stały się kraje amerykańskie, a więc ingerencja państw trzecich w tym obszarze traktowana była jako naruszenie interesów amerykańskich..

Zmodyfikowana na przełomie XIX i XX w. wykładnia tej doktryn)' przyznawała Stanom Zjednoczonym prawo ingerencji w sprawy wewnętrzne państw regionu W efekcie niejednokrotnie interweniowały, szczególnie na Karaibach, w celu utrzymania przy władzy swoich popleczników. Otwartość stosowania doktryny osłabła po II wojnie światowej, jednak pełna akceptacja dla calkowitej suwerenności państwAmeryki Łacińskiej została wyrażona w latacłi 90.. co wiąże się z próbą tworzenia ścisłej współpracy Stanów Zjednoczonych z krajami regionu na innych zasadach - nie dominacji polityczno-militarnej i ncokolonializmu. ale integracji regionalnej i tworzenia bloku państw amerykańskich obu kontynentów.