111501

wypowiedziała się przeciwko przynależności wówczas do Wspólnot E. i na mocy zmiany traktatu w 1984 r. Grenlandia została wyłączona z zakresu ich stosowania lecz jednocześnie została objęta specjalnym statusem stowarzyszenia.

Zakres terytorialny stosowania prawa UE może się zwiększać. W przypadku np. przystąpienia nowego państwa, bądź zwiększania terytorium państwa członkowskiego, jak np. miało to miejsce z przyłączeniem NRD do RFN w 1990 r.

W traktacie lizbońskim po raz lszy w UE przewidziano możliwość wystąpienia z UE, tzn. zapis mówiący o tym, że każde państwo członkowskie może na własne życzenie wystąpić z UE. Państwo członkowskie, które podjęło decyzję o wystąpieniu, zgłasza ten fakt Radzie Europejskiej. REurop prowadzi wówczas negocjacje i zawiera z tym państwem umowę określającą warunki jego wystąpienia. Umowa zawierana w imieniu UE przez RE większością kwalifikowaną po uzyskaniu zgody Parlamentu E.

2.3.    Zakres materialny (przedmiotowy) obowiązywania prawa UE

Zakres przedmiotowy traktatu, tzn. jego treść i struktura są stosunkowo złożone, jednak nie odbiegają od złożoności materii. Traktat obejmuje zakres przedmiotowy obecnego traktatu o UE i traktatu ustanawiającego WE. Tzn. chodzi o umowy m-nar., kt mają regulować działania OM o znacznej kompetencji i złożonej strukturze. Zakres materialny ulegał poszerzaniu w oparciu o po lsze tzw. legalną aktywność instytucji oraz po 2gie poprzez poszanowanie dorobku prawnego, kt tworzą: traktaty założycielskie WE oraz całokształt dotychczasowo wypracowanych norm w tym zakresie, czyli akty prawodawcze delegowane i wykonawcze łącznie z ukształtowanymi sposobami ich rozumienia

i stosowania, a także obszary polityk UE, orzecznictwo sądowe, a także wartości tkwiące u podstaw funkcjonowania UE. Gwarantuje to ciągłość, trwałość i postępowy charakter prawa UE.

2.4.    Zakres podmiotowy obowiązywania prawa UE

Nazywany również zakresem personalnym. UE nie jest państwem i nie ma porównywalnego

z państwem zwierzchnictwa personalnego. W zw. z tym obywatelstwo UE ma przede wszystkim znaczenie symboliczne i nie jest porównywane z obywatelstwem krajowym. Obecnie UE swój zakres oddziaływania kieruje do państw członkowskich, a w ich ramach do krajowych osób fiz. lub prawnych, jak również do innych podmiotów prawa m-nar. publ.