114467

Podział finansowania na własne i obce oparte jest na rozróżnieniu w bilansie (obce - to pasywa po stronie zobowiązań). W przypadku finansowania obcego ilość źródeł kapitału jest bardzo duża.

Dalsze rozróżnienie na tradycyjne i alternatywne (nowoczesne) oparte jest o stopień wykorzystania -jeśli istnieje już kilka dekad, to jest to tradycyjne.

Finansowanie własne, czy obce?

>    Finansowanie własne jest permanentne, firma finansuje się przez cały czas istnienia finansowaniem własnym.

>    Finansowanie obce wiąże się z terminowością musimy bowiem w taki sposób zaplanować nasz kapitał, by móc go oddać na czas (innymi słowy zawsze trzeba być przygotowanym na to, że będziemy musieli oddać to, co pożyczyliśmy).

>    Kapitał obcy jest stosunkowo łatwy w pozyskaniu, szczególnie jeśli nasze przedsiębiorstwo cieszy się dużym zaufaniem. Kwestia pozyskiwania kapitału obcego jest przede wszystkim kwestią wiarygodności. Można także powiedzieć, że źródła są nieograniczone.

>    W przypadku kapitału własnego sprawa jest nieco trudniejsza. Można wprowadzać do kapitału nowe osoby jednak wymaga to przeprowadzania skomplikowanych zmian w spółce. Zatem sposób pozyskiwania nowego kapitału jest wysoce problemowy.

>    Wszystkie formy finansowania dłużnego (kapitał obcy) wiążą się z koniecznością odsetek -jest to koszt finansowy, który z kolej wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania i w praktyce przyczynia się do zwiększenia wyniku finansowego.

>    Przy finansowaniu własnym niczego nie da się odliczyć, co więcej wszelkie dywidendy i podziały zysków prowadzone są dopiero po opodatkowaniu.

>    W krajach o systemie z wysokim opodatkowaniem zazwyczaj istnieje przewaga biznesów dłużnych.

>    Finansowanie własne nie powoduje przepływu gotówki.

Koszt kapitału - wymagana stopa zwrotu. Koszt kapitału jest liczony różnie w zależności od rodzaju kapitału.

❖ W przypadku kapitału własnego brany jest pod uwagę przyrost wartości kapitału w czasie. Oznacza to, że wzrost wartości kapitału (oraz wartości firmy) musi być satysfakcjonujący dla akcjonariuszy. Problem jednak polega na tym, aby dogodzić wszystkim, lecz nie wiadomo ile powinien wynosić koszt kapitału własnego - postrzeganie korzyści przez akcjonariuszy jest subiektywne i niemożliwe do jednoznacznego określenia. W sytuacji, gdy koszt kapitału nie jest pokryty kapitałodawcy wycofują kapitał i przenoszą go do innych spółek (migracja kapitału). Należy uwzględnić także fakt, że wzrost kapitału powoduje zawsze wzrost oczekiwać kapitałodawców.

♦> Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku kapitału obcego. W tym przypadku koszt kapitału jest określany wyłącznie stopą procentową. Stopa zwrotu jest zatem z góry określona i akceptowana przy zakładaniu biznesu.

Banki wymagają najczęściej mniejszego zwrotu niż akcjonariusze giełdowi. Wynika z tego, że im więcej długu tym tańszy koszt kapitału, lecz większe wydatki. Przy kapitale własnym wydatki na kapitał będą mniejsze, ale oczekiwania będą rosły.