115164

15 B systemy ustrojowe państw europejskich w przededniu I WŚ

Francja:

III republika we Francji proklamowana została 4 września 1870 r. Na jej czele stanął dotychczasowy szef rządu L. Tłiiers. W 1875 r. uchwalono nową konstytucję. Przesądzała ona o republikańskim ustroju Francji i o dwuizbowości parlamentu. Prezydent był wybierany na 7 letnią kadencję. Ilość kadencji byłą nieograniczona. To on mianował wszystkich ministrów, którym przewodniczył. Prezydent miał prawo rozwiązania Izby Deputowanych za zgodą Sejmu. Odpowiedzialność rządu przed sejmem nie była wyraźnie określona.

Senat składał się z 75 senatorów dożywotnio mianowanych przez Zgromadzenie Konstytucyjne. Jego skład był odnawialny co jakiś czas. Chodzi o to, że co 3 lata zmieniano skład 1/3 senatu. Senat miał te same prawa ustawodawcze co Izba, ale również prawa Trybunału Stanu w sprawie przestępstw prezydenta, ministrów i najcięższych przestępstw politycznych. Izba deputowanych miała pochodzić z wyborów powszechnych (odebrano tylko prawa wyborcze wojskowym w czynnej służbie i nadal nie myślano o prawach wyborczych dla kobiet.

Niemcy: