Metoda „burzy mózgów” jest klasyczną formą tzw. odroczonego wartościowania. Proces rozwiązywania problemów można podzielić na dwie typowe czynności intelektualne, a mianowicie:
- kształtowanie pomysłów;
- ocena pomysłów.
Czynności te normalnie przeplatają się ze sobą na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Negatywna ocena pomysłu prowadzi do rozważenia nowego wariantu. Występuje tu zjawisko natychmiastowego wartościowania. „Odroczone Wartościowanie" polega natomiast na oddzieleniu w czasie pomysłów i ich oceny. Jest to niejako zastosowanie zasady podziału pracy do działalności twórczej. Metoda „burzy mózgów” jako metoda zespołowego produkowania pomysłów polega na następujących czynnościach:
1. Przedstawieniu w sposób możliwie prosty sformułowanego problemu.
2. Wyjaśnianiu przez przewodniczącego zasad sesji:
5.4.1.1.1. należy szybko i zwięźle formułować wszelkie pomysły rozwiązania problemu,
5.4.1.1.2. każdy pomysł, choćby najbardziej fantastyczny jest dobry, niedopuszczalna jest jakakolwiek krytyka ani drwina z pomysłów,
5.4.1.1.3. ważne jest, aby pomysłów było jak najwięcej,
5.4.1.1.4. dopuszczalne jest modyfikowanie pomysłów rzucanych przez inne osoby.
3. Notowaniu w skrócie przez sekretarza zespołu lub zapisywaniu na taśmie magnetofonu każdego pomysłu. Warunkiem efektywności tej metody jest uwzględnienie następujących wskazówek praktycznych proponowanych przez autora tej koncepcji A. Osborna :
a. na uczestników zebrania należy zaprosić nie tylko osoby znające się na danym zagadnieniu. Idealny skład to około 10 osób plus przewodniczący i sekretarz. W grupie powinni uczestniczyć ludzie mniej więcej „równej rangi". Obecność ludzi z grona tzw. „osobistości” krępuje zebranych. Celowy jest dobór mieszany pod względem płci.
b. „burza mózgów” daje najlepsze rezultaty, jeżeli poprzedzona jest lekkim wspólnym posiłkiem i odbywa się w godzinach rannych;
c. głosu udziela przewodniczący na zasadzie jeden głos-jeden pomysł;
d. celowe jest, żeby uczestnicy przed wypowiedzią zapisywali sobie krótką treść pomysłu;