115774

>    planowanie wewnątrzkomórkowe - zadaniem jego jest wyznaczenie i koordynowanie planów pracy stanowiska roboczego wchodzących w skład danej komórki. Zakres tego planowania zależy głównie od typu organizacji produkcyjnej związanej z nimi. od szczegółowości i stabilności przydziału zadania produkcyjnego do stanowiska roboczego.

Opracowanie planowania operatywnego produkcji sprowadza się do wykonania szeregu zestawień

pozwalających bilansować zadania planowe z możliwościami produkcji. Dokonuje się więc:

>    zestawienia stanowiskogodzin i roboczogodzin na jednostkę wyrobu w rozbiciu na poszczególne grupy stanowisk roboczych

>    zestawienie współczynników wykonania norm dla poszczególnych grup stanowisk roboczych w komórce produkcyjnej i rodzajów robót

>    obliczenie dysponowanego funduszu czasu poszczególnych stanowisk roboczych lub powierzchni produkcyjnej i pracowników

>    ustawienie długotrwałości cyklu produkcyjnego i norm jednostkowych powierzchni produkcyjnej dla montażu stacjonarnego oraz dla komórek produkcyjnych, których wielkość produkcji ograniczona jest powierzchnią produkcyjną

>    ustawienie dysponowanej powierzchni produkcyjnej poszczególnych komórek produkcyjnych

>    ustawienie rzeczywistego i planowanego procesu produkcyjnego dla każdego detalu, ewentualnie grup detali, rodzajów detali, poszczególnych faz technologicznych procesu produkcyjnego

>    zestawienie stanu zatrudnienia w przekroju zawodów

Planowanie operatywne opiera się także na:

>    ustaleniu optymalnej wielkości partii produkcyjnej

>    zminimalizowaniu wielkości zapasów produkcji w toku

Metody określanie wielkości partii produkcyjnej

Partię produkcyjną stanowi zbiór wyrobów wykonywanych na stanowisku roboczym przy

jednorazowym nakładzie czasu przygotowawczo-zakończeniowego.

1) Metoda minimalizacji kosztów

Kp - suma kosztów przygotowań stanowisk dla wszystkich operacji wyrobu Ks - koszty stałe wykonania wszystkich operacji wyrobów Ni - program produkcji i-tego wyrobu

Fj - ujednolicony fundusz czasu stanowiska roboczego w komórce produkcyjnej p - stopa % płacona z tytułu zamrożonych środków produkcji

2) Metoda oparta o dopuszczalny stosunek czasu przygotowawczo-zakończeniowego Tpz do czasu jednostkowego wykonania operacji Ti Zakłada się. że stosunek czasu Tpz/Tj nie przekracza empirycznej granicy:

J

q - empirycznie ustalony wskaźnik; przyjmuje się q=0.02-0.15

3) Metoda oparta o kryterium organizacyjne

z_g - zadanie godzinowe Xp - okres powtarzalności

Planowanie operatywne stanowi „podfunkcję" sterowania produkcją, rozumianą jako planowanie, ewidencjonowanie, kontrolowanie, koordynowanie przebiegu produkcji wyrobu. Sterowanie produkcją można traktować jako celowy proces realizowania funkcji.

>    planowanie wykonania określonej liczby wyrobów i operacji technologicznych i wynikających stąd ilości materiałów, ludzi itp.

>    ewidencjonowanie wykonania liczby wyrobów, opakowań, zużytych materiałów

>    koordynowanie zaplanowanej do wykonania liczby wyrobów i wynikających stąd potrzeb materiałowych