116336

CAŁKA DYFRAKCYJNA • Wypadkowa fala w dowolnym punkcie D leżącym w płaszczyźnie x₃,y₃, jest wynikiem interferencji fal składowych:

E_d = cos! Ol - kr_} + <p₀) i ^ri

(sumowanie po obszarze przesłony).

Uogólnieniem będzie całka dyfrakcyjna Fresnela-Kirchhoffa:

A(a) cos( ox-kr(x,y) + x,

Czynnik kierunkowy A( a) uwzględnia rozkład kierunkowy promieniowania.

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ SZCZELINIE

• Rozważania zaczniemy od prostego przypadku: dyfrakcji ulega fala płaska, a wynik obserwujemy w nieskończoności. Jest to tzw. dyfrakcja Fraunhofera (por. interferencja dalekiego pola).

• Dzielimy naszą szczelinę o szerokości G na N nieskończenie małych odcinków o długości Afl. Dodajemy (koherentnie!) przyczynki pochodzące od każdej fali składowej. Ponieważ obserwacja zachodzi w nieskończoności, traktujemy fale składowe jako płaskie (dalekie pole), o takiej samej fazie początkowej (plaska fala padająca), dla uproszczenia równej zeru

2