116499

nim występować w rzeczywistości różne stany skupienia materii zwane bardziej precyzyjnie fazami fizycznymi. Ciecz - stan skupienia materii - pośredni między ciałem stałym a gazem, w którym ciało fizyczne trudno zmienia objętość, a łatwo zmienia kształt. Wskutek tego ciecz przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje, ale w pizeciwieństwie do gazu nie rozszerza się, aby wypełnić je całe. Powierzchnia styku cieczy z gazem lub próżnią nazywa się powierzchnią swobodną cieczy. Gaz - stan skupienia materii, w którym ciało fizyczne łatwo zmienia kształt i zajmuje całą dostępną mu przestrzeń. Właściwości te wynikają z własności cząsteczek, które w fazie gazowej mają pełną swobodę ruchu Wszystkie one cały czas przemieszczają się w przestrzeni zajmowanej przez gaz i nigdy nie zatrzymują się w jednym miejscu. Między cząsteczkami nie występują żadne oddziaływania dalekozasięgowe, a jeśli, to bardzo słabe. Jedyny sposób, w jaki cząsteczki na siebie oddziałują, to zderzenia. Oprócz tego. jeśli gaz jest zamknięty w naczyniu, to jego cząsteczki stale zderzają się ze ściankami tego naczynia, wywierając na nie określone i stałe ciśnienie

11.    Model ośrodka ciągłego; W mechanice płynów, podobnie jak w mechanice ciała stałego, płyn rzeczywisty zastępuje się modelem teoretycznym. Przez nieuwzględnianie struktury cząsteczkowej i nieuporządkowanych mchów cząsteczek przyjmuje się. Że model teoretyczny płynu jest ośrodkiem ciągłym (continuum). Rozumie się przez to, że płyn ten jest materią ciągłą, wypełniającą przestrzeń w sposób doskonale ciągły (tzn. dowolnie małe otoczenie punktu w tej przestrzeni zachowuje jej właściwości).

12.    (_.rankę stos<> walnośęi.modęlu ośrorikąciągłęgo: Założenie ciągłości wprowadza jednak pewne ograniczenia dotyczące najmniejszej masy płynu (dopuszczalnie małego otoczenia), w której obowiązują ogólne prawa mechaniki. Najmniejsza objętość musi być dostatecznie wielka w stosunku do długości swobodnych dróg międzycząsteczkowych, a równocześnie dużo mniejsza w stosunku do wymiarów liniowych ciał stałych ograniczających rozpatrywaną masę płynu lub pomszających się w płynie.

13.    Podział sił działających w płynach: Zależnie od Źródła ich pochodzenia mogą to być siły wewnętrzne lub zewnętrzne. Sły wewnętrzne są wywołane wzajemnym oddziaływaniem elementów mas leżących wewnątrz wydzielonej części obszaru i bezpośrednio sąsiadujących ze sobą. Występują one parami jako dwie siły o wspólnej linii działania i przeciwnych zwrotach. Siły wewnętrzne są siłami powierzchniowymi, są bowiem przyłożone bezpośrednio do powierzchni oddzielającej dwa sąsiednie elementy płynu. Siły zewnętrzne są wynikiem działania mas nie należących do wydzielonego obszanr na poszczególne masy tego obszaru. Siły zewnętrzne mogą być: masowe lub powierzchniowe.

14.    Definicja i pojęcie jednostkowej siły masowęj Siły masowe albo objętościowe są to siły wywierane bezpośrednio na płyn zawarty w rozważanym obszarze płynnym nie związane z powierzchnią ograniczającą ten obszar. Do sił masowych zalicza się (na przykład): □ siłę grawitacyjną występującą, gdy płyn porusza się w polu grawitacyjnym,

□ siłę magnetoelektryczną występującą m.iri wówczas, gdy płyn będący przewodnikiem elektryczności ( płynny metal, gaz zjonizowany) porusza się w polu elektrycznym, Q siłę bezwładności występującą przy ruchu zmiennym.

15.    Definicja i pojęcie jednostkowej siły powierzchniowej: Siły powierzchniowe są to siły przyłożone na powierzchni płynnej 1) (zmiennej w czasie) i wywierane przez płyn znajdujący się na zewnątrz obszaru płynnego V(t) ograniczonego tą powierzchnią (np. reakcje hydro- czy aerodynamiczne między płynem, a poruszającym się w nim ciałem stałym)

16.    Pojęcie ciśnienia: to wielkość skalarna określona jako wartość siły działającej prostopadle do powierzchni podzielona przez powierzchnię na jaką ona działa, co przedstawia zależność:

p= —

S gdzie: p - ciśnienie (Pa), Fn - składowa siły prostopadła do powierzchni (N), S - powierzchnia (m²).

17.    Stan naprężeń w wybranym punkcie płynu: