117621

przyjęte przez nią do odpłatnego używania lub również pobierania pożytków na czas oznaczony na podstawie umowy, zakwalifikowanej do umów leasingu finansowego (zgodnie z warunkami art. 3 ust.4 Uor).

Za specyficzną pozycję wartości niematerialnych i prawnych, nie będącą prawem majątkowym, uznaje się także:

•    nabytą wartość firmy,

•    koszty zakończonych prac rozwojowych.

Zasady wyceny wartości niematerialnych i prawnych

W odniesieniu do wartości niematerialnych i praw/nych prawo bilansowe (art. 28 ust. 1 pkt 1 Uor) bazuje na takich kategoriach jak koszt wytworzenia i cena nabycia. Przyjęcie za podstawę początkowej wyceny tych dwóch kategorii ekonomicznych wynika bezpośrednio z samej definicji pojęcia wartości niematerialnych i prawnych.

W przypadku zawarcia umowy darowizny, cena podana w umowie określa wartość początkową otrzymanego nieodpłatnie składnika aktywów. W&rtość ta powinna odpowiadać wartości rynkowej przedmiotu umowy.

Cena sprzedaży podobnego składnika aktywów znajduje zastosowanie w przypadku, gdy nie ma innej możliwości określenia wartości początkowej otrzymanej darowizny.

Zarówno cenę nabycia jak i koszt wytworzenia wartości niematerialnych i prawnych zwiększają koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych na ich sfinansowanie oraz związane z nimi różnice kursowe, pomniejszone o przychody z tego tytułu (art. 28 ust. 8 Uor).

W odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych wykluczona została możliwość ulepszenia tego typu aktywów (art. 33 ust. 1 Uor) jak również aktualizacji wyceny przeprowadzonej na mocy odrębnych przepisów

Nie rzadziej niż na dzień bilansowy wartości niematerialne i prawne wycenia się według wartości początkowej skorygowanej o:

•    odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także

•    odpisy z tytułu trwałej utraty wartości (art. 28 ust. 1 pkt 1 Uor).

W odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, co do metod i zasad amortyzacji, prawo bilansowe nie zawiera odrębnych regulacji i posiłkuje się w tym obszarze rozwiązaniami przyjętymi dla środków trwałych (art. 32 ust. 1-4 i 6 Uor).

W kilku przypadkach Uor zawiera pewne ograniczenia. Prawo bilansowe (w odróżnieniu od prawa podatkowego) jedynie w odniesieniu do kosztów prac rozwojowych i wartości firmy ogranicza swobodę działania. Wartość tych aktywów powinna być odpisana w okresie nie przekraczającym 5 lat.

W uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest wydłużenie okresu amortyzacji wartości firmy do lat 20. Kierownik jednostki może podjąć decyzję o wydłużeniu okresu amortyzacji (art. 44b ust. 10 Uor).

Jedynie w odniesieniu do wartości firmy prawo bilansowe ogranicza swobodę wyboru metody amortyzacji. Zgodnie z art. 44b ust. 10 Uor odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy dokonuje się metoda liniowa w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych. Podstawą