113207

Radlińska (żyła w czasie II RP) zdefiniowała zadania pracy społecznej jako wydobywanie i pomnażanie sił ludzkich, ich usprawnianie, a także organizowanie wspólnego działania dla dobra ludzi. Kluczowe pojęcie: SIŁY LUDZKIE. Budzenie sił ludzkich (każdy ma POTENCJAŁ) to główny cel pracy społecznej.

Uszczegółowiła pojęcie pracy społecznej w pojęciach: ratownictwo, pomoc, opieka. Można je nazwać zinstytucjonalizowanymi działaniami kompensacyjnymi służącymi usprawnianiu ludzi upośledzonych w ich możliwościach społecznego funkcjonowania.

Trzy różne kierunki, sposoby działania pracowników socjalnych. Ratownictwo - (dziś: interwencja kryzysowa) to szybka reakcja na potrzeby ludzi, którzy znaleźli się w sytuacji zadłużenia swoich możliwości zaspokajania potrzeb, czy to z przyczyn społecznych, czy indywidualnych.

Pomoc - tu krystalizuje się zasadnicza rola pracowników socjalnych; pomoc ludziom bezradnym w ich staraniach o odzyskanie samodzielności; to jest działanie długofalowe.

Opieka - dla ludzi, którzy znaleźli się w sytuacji ograniczającej ich możliwości samodzielnego funkcjonowania w sposób nieodwracalny: ludzie starsi.

Państwo za czasów Radlińskiej rue było przygotowane do zorganizowania pomocy społecznej tak. jak chciała tego Radlińska.

Jest (był?) taki program leczenia uzależnień przez zakładowych pracowników socjalnych; uzależniony może pracować pod warunkiem współpracy z nimi.

Problem wsi: ciężkie życie rolnika, pracownik socjalny powinien pomagać mu podnieść poziom życia, otwierać nowe horyzonty.

Radlińska mieszkała w czasie wojny u Urszulanek. Jej służbowe, szkolne mieszkanie spłonęło po bombardowaniach. U Urszuianek tajne seminaria prowadzone przez Radlińską. Okupant zezwolił na pomoc społeczną, i niektórzy z pracowników socjalnych to byli uczniowie Radlińskiej.

Rada Pomocy Żydom „Żegota" - organizacja państwa podziemnego, organizowanie pomocy dla Żydów w gettach.

Irena Sendlerowa - nie była uczennicą Radlińskiej, ale znała i podzielała jej myślenie. Pracowała przed wojną w ośrodka gdzie uczniowie Radlińskiej mieli praktyki. Wydostawała dzieci żydowskie z getta. 2500 dzieci uratowanych z getta. Jeszcze żyje.

Irena Mieszkowska „Matka dzieci holokaustu".

Największą organizacją na terenie Generalnego Gubernatorstwa była Rada Główna Opiekuńcza (druga wojna światowa). Odnosiła się do tradycji takiej samej organizacji działającej w czasie pierwszej wojny światowej; działała 1940-1945; pomoc dla wypędzanych mieszkańców Zamojszczyzny (ten teren miał być kolonizowany przez Niemców), ratowanie uchodźców z Wołynia.

W czasie drugiej wojny system pomocy społecznej rozwijał się normalnie.

Współczesność;

Początek wyzwolenia ziem polskich spod okupacji wojsk niemieckich, liczy się od momentu 22.07.1944 r. -dojścia wojsk radzieckich do Bugu.

Na początku nie wiadomo było do końca jaki będzie komunizm. Bierut chodzi na mszę. Pracownicy pomocy społecznej uwierzyli w to. Dużo było ratownictwa w tym czasie. Zaczęło się odbudowywanie przedwojennych struJctur.

Katedra Opieki Społecznej zamknięta w 1949 r. Radlińska wysłana na emeryturę.

1948-56 - czas „regresu". Ostateczne wprowadzenie ustroju monopartyjnego z fasadowym dopuszczeniem do władzy dwóch partii - ZSL i SD. Był to czas likwidacji opartych na demokratycznych zasadach załozeń systemu pomocy społecznej. System został wprzęgnięty w realizację doktryny komunistycznej. Każdy ma prawo do pracy, kto nie pracuje ten nie je. System ukierunkowany n ograniczenie prawa do pomocy społecznej tylko dla osób trwale i całkowicie niezdolnych do pracy. Te osoby miały być w zasadzie f>od opieka państwa w zamkniętych zakładach opiekuńczych, gdzie mieli spędzić resztę swojego życia (Domy Opieki). Pozostali przymuszani do pracy - „produktywizowani" 0 żebracy, włóczędzy, inwalidzi zdolni do pracy, prostytutki (ofiary nierządu). Rozpad pomocy społecznej, charytatywnej.

Po śmierci Stalina odbudowa.