119735

zagospodarowania musi opierać się na podejściu systemowym. Podejście systemowe oznacza szerokie widzenie problemu i traktowanie obiektu jako systemu.

System jest to zbiór zasad, sposobów działania, obowiązujących i stosowanych w określonej dziedzinie do realizacji określonych celów. W ramach systemu występują powiązania, które mogą mieć charakter komplementarny lub substytucyjny. Cechy systemu: złożoność, probabilizm (nie można z góry przewidzieć wszystkich zjawisk i stanów systemu; wynika z niej kolejna cecha ->), ograniczona zdolność samoregulacji (system działa zawodnie, dlatego niezbędne jest utworzenie odpowiedniego podsystemu regulacyjnego), adaptacyjność (zdolność do dostosowywania się do zmian, występujących w otoczeniu systemu + możliwość oddziaływania systemu na otoczenie, które jest niekorzystne w odniesieniu do tego systemu).

Podejście systemowe umożliwia stosowanie takich rozwiązań, które zwiększając sprawność funkcjonowania jednych elementów, nie ograniczają innych, a jednocześnie przyczyniają się do poprawy funkcjonowania całości systemu.

Dążąc do spełnienia wszystkich wymogów prawnych, a także do reorientacji procesów na rzecz ekorozwoju, niezbędne jest zapewnienie istnienia logistycznie zintegrowanego systemu gospodarki odpadami. W tym systemie wyróżniamy następujące podsystemy:

•    podsystem recyrkulacji odpadów stałych,

•    podsystem recyrkulacji odpadów ciekłych,

•    podsystem recyrkulacji odpadów gazowych.

Cele logistycznie zintegrowanego systemu gospodarki odpadami:

•    zapewnienie skuteczności przepływu odpadów,

•    minimalizacja kosztów,

•    ochrona środowiska.

Cechy zintegrowanego systemu gospodarki odpadami:

•    dostępność dla użytkowników,

•    sprawność,

•    odpowiednia przepustowość eksploatacyjna (kompletność i odpowiednia częstotliwość wywozu i przeróbki odpadów z danego obszaru),

•    niezawodność,

•    dostosowanie do wymagań przepisów prawnych (sanitarnych, ekologicznych) oraz podatność systemu na zmiany,

•    minimalny wpływ obiektów systemu na środowisko.

Podstawą utworzenia sprawnego systemu jest dostosowanie go do uwarunkowań danego obszaru.

I    uwarunkowanie: struktura, właściwości i rozmieszczenie odpadów.

II    uwarunkowanie: przyjęty na danym obszarze standard ochrony środowiska.

III    uwarunkowanie: czynniki przestrzenno-urbanistyczne.

IV    uwarunkowanie: miejscowe standardy dotyczące mieszkalnictwa, procesów gospodarowania. Szczególne znaczenie ma I uwarunkowanie. Strukturę odpadów określają przepisy prawne tworzące konkretny katalog (w którym jest dwadzieścia grup):

Grupa 01 - odpady powstające przy poszukiwaniu, wydobywaniu, fizycznej o chemicznej przeróbce rud oraz innych kopalin.

Grupa 02 - odpady z rolnictwa, sadownictwa, upraw hydroponicznych, rybołówstwa, leśnictwa, łowiectwa oraz przetwórstwa żywności.

Grupa 03 - odpady z przetwórstwa drewna oraz produkcji płyt i mebli, masy celulozowej, papieru i tektury.

Grupa 18 - odpady medyczne i weterynaryjne.

2