113472

1. Wstęp teoretyczny

Główną i najbardziej niebezpieczną drogą atakowania przez pyl organizmu człowieka jest układ oddechowy Powierzchnia pęcherzyków płucnych wynosi około 90 nr, a grubość pęcherzyków od 1 do 4 pin. Przy ocenie stopnia niebezpieczeństwa spowodowanego pyłem istotną rolę odgrywają:

a)    średnica ziarn pyłu zawartego w powietrzu w śród których szczególnie niebezpiecznymi są ziarna mniejsze od 5 pm, ponieważ przedostają się do pęcherzyków płucnych (frakcja respirabilna);

b)    rodzaj pyłu (skład cheitiiczno-mineralogiczny). Za pyl wyjątkowo szkodliwy uważany jest ten który wywołuje pylicę, najpowszechniejszym rodzajem pylic jest krzemica, chorobę tę wywołuje pyl zawierający wolną krzemionkę (SiCh), pyl krzemionki rozpuszcza się w płynach biologicznych powoduje zwłóknienie tkanki płucnej, działa toksycznie również na inne narządy organizmu człowieka Czysty pyl węglowy, który w winnikach przemysłowych w zasadzie nie występuje nie pow^roduje zwłóknienia tkanki płucnej, w płucach pow^rstają .złogi pył” w wyniku czego zmniejsza się powierzchnia oddechowa płuc;

c)    zapylenie powietrza określane przez podanie liczby ziarn pyłu w cm⁹ powietrza albo przez podanie sumarycznej masy cząsteczek pyłu zawartych w jednostce objętości powietrza;

d)    czas oddziaływania pyłu na organizm człowieka.

2. Użyte wzory

z, =^Ł*10>

gdzie : z_t - zapylenie; V, - objętość gazu pobranego pizez pylomierz; Anij - masa pyłu

I ^l="

= Iv

ntt

gdzie: z„ - średnia arytmetyczna; n - ilość pomiarów w serii ^R = !§ ^max - 'g Zmin

gdzie: R - rozstęp serii pomiarowej; z,„„ - zapylenie max w serii; z,_nii, - zapylenie min w serii

K

gdzie: <j, - odchylenie standardowe; d„ - współczynnik

± B = f (c.T\ *n)

gdzie: B - w'artość błędu względnego wyznaczona z monogramu I— B\ * z    1+ B\ * z„

lOO

" lOO

gdzie: ^ - rzeczywiste średnie zapylenie w danej serii