121957

X. Konsument będzie zwiększał zakupu dobra X do momentu zrównania się MU z ceną dobra X.

W sytuacji, gdy konsument przeznacza swój dochód na dwa dobra X i Y, sytuacją optymalną dla niego jest, gdy użyteczności marginalne obu dóbr zrównują się. W przypadku uwzględnienia różnic w cenach dobra X i Y, konsument osiąga najwyższą użyteczność całkowitą, gdy względne użyteczności marginalne zrównują się,

czyli:

MU_X MU_V , ,

-— =-lub:

Px Py

mu_{± =} p_ł

MUy Py ^

W punkcie równowagi konsumenta dochodzi do wyrównania użyteczności krańcowych konsumowanych dóbr w przeliczeniu na jednostkę pieniężną. Jest to zasada ekwimarginalizmu (II prawo Gssena).

II. Teoria krzywych obojętności a równowaga konsumenta

Podstawą decyzji konsumenta jest uporządkowany system preferencji, czyli założenie:

1.    Kompletności preferencji - konsument wie czego chce, a czego nie,

2.    Przećhodniości preferencji, tzn., że jeżeli konsument woli dobro A od dobra B i dobro B od dobra C, to woli też dobro A od dobra C,

3.    Nienasyconości zadowolenia konsumenta.

KRZYWA OBOJĘTNOŚCI

Jest graficzną prezentacją różnych kombinacji konsumpcji dwóch dóbr dających konsumentowi taki sam poziom użyteczności. W odczuciu konsumenta dobra na krzywej użyteczności są substytutami. Stosunek, zgodnie Z którym konsument jest skłonny zastąpić jedno dobro dobrem drugim nazywa się marginalną stopą substytucji (MRS). MRS jest współczynnikiem nachylenia krzywej obojętności, czyli:

MRS = —

Ą Qy

AQ/

ponieważ TU dla danej krzywej obojętności jest stała, to zmiana TU musi być równa 0. W związku z tym zmianę użyteczności całkowitej na danej krzywej obojętności można przedstawić jako:

ATU = AQ_y ■ MUy +AQ_X MU_X = 0.

po przekształceniu równania mamy:

MUy    A Q_x    MUy

CECHY KRZYWYCH OBOJĘTNOŚCI

1.    krzywe obojętności mają nachylenie ujemne,

2.    jest ich nieskończenie wiele,

3.    nie mogą się przecinać,

4.    są wypukłe w stosunku do początku układu współrzędnych,

5.    im są dalej oddalone od początku układu współrzędnych, tym reprezentują wyższy poziom użyteczności,

6.    stosunek, zgodnie z którym jedno dobro może być zastępowane przez drugie wyraża prawo malejącej marginalnej stopy substytucji: Wraz ze zmniejszaniem się udziału dobra Y i wzrostem dobra X w strukturze konsumpcji, maleje