122488

21.    Stan stacjonarny w modelu Solowa a wzrost równomierny

W stanie stacjonarnym

Ł* = k* + s/(ir)-(n + $)    k*

Z tych równań wynika, ze z chwilą osiągnięcia stanu stacjonarnego kapitał p.c. stabilizuje się

na poziomie ^. zatem dla kolejnych okresów

t = r* -f Ł r’ = 2, t* + 3, — *(r) = lr‘

Aby kapitał p.c. pozostał na stałym poziomie, to kapitał bezwzględny ^^musi rosnąć z taką stopą wzrostu jak zatrudnienie. Dopiero wówczas stałej wartości kapitału p.c. odpowiadać będzie stałą wartość PKB p.c: ^y    ) oraz stała

W stanie stacjonarnym PKB i konsumpcja ( w ujęciach bezwzględnych) rosną ze stopą wzrostu równą stopie wzrostu zatrudnienia!

Wielkość kapitału na jednego zatrudnionego w stanie stacjonarnym możemy wyznaczyć geometrycznie, znajdując punkt przecięcia wykresu funkcji ^sf&) _z prostą    Dla danej funkcji produkcji

oraz parametrów punkt ten zalezy od wartości stopy oszczędności *' C^0< g < *).

Im wyzsza stopa oszczędności tym wyzszy stosunek kapitału do wielkości zatrudnienia (*”).

Wzrost stopy oszczędności z ^x*do zwiększa poziom kapitału z do **. Kapitał i produkcja (bezwzględne) wciąż rosną tak samo. ze stojłą wzrostu równą stopie wzrostu zatrudnienia ⁿ.

22.    Dlaczego w gospodarce opisanej modelem Solowa nie jest możliwy trwały wzrost PKB i konsumpcji ze stopą wzrostu wyższą od stopy wzrostu zatrudnienia?

y* = /(*-). f = (l-t) y^m

Z tych równań (i z opisów w poprzednim punkcie) wynika, ze w stanie stacjonarnym PKB i konsumpcja (bezwzględne) rosną ze stopą wzrostu równą stopie wzrostu zatrudnienia.