Tlenek W40n - można otrzymać redukując WOj wodorem w temperaturze 300 - 550 °C, jak również utlenianie WG, a nawet powolny rozkład parawolframianu amonowego.
Spośród licznych minerałów wolframu przemysłowe znaczenie posiadają minerału z grupy wolframitowej (wolframit - (Fe,Mn)W04, hibneryt - MnW04, ferberyt - FeW04) oraz szelit -CaW04. /W,
Wolframit stanowi najbardziej rozpowszechnioną formę przejściową izomorficznego szeregu, którego skrajne człony stanowią hibneryt i ferberyt. Przyjęto, że za wolframit uważa się odmianę zawierającą 5,9 -17,6 % Mn. Do ferberytu zalicza się odmiany zawierające poniżej 5,9 % manganu, natomiast powyżej 17,6 % Mn do hibnerytu.
Szelit, posiadający najwyższy (80,6 %) z wymienionych minerałów udział WG, posiada własność fluoroscencji. Naświetlany promieniami ultrafioletowych świeci silnym niebieskim światłem. Własność tę wykorzystuje się przy wykrywaniu szelitu w złożach, ich eksploatacji oraz przeróbki rud.
W skorupie ziemskiej wolfram występuje w bardzo małych ilościach. Jego zawartość szacuje się na 0,007 %. Koncentruje się on głównie w utworach pegmatytowych oraz hydrotermalnych. Często, współwystępuje z cyną a także z molibdenem, arsenem i bizmutem.
Największe zasoby rud wolframu znajdują się w Azji. Prócz złóż położonych w azjatyckiej części Rosji najliczniejsze i najbogatsze złoża wolframu występują w Chinach. Innymi ważnymi posiadaczami rud jest Korea, Mayanmar (Birma), Japonia i Malazja.
Na kontynencie ...amerykańskim największymi zasobami rud wolframu dysponują: USA Kanada, Boliwia, Brazylia, Chile i Peru.
W Afryce brak jest dużych złóż wolframu. Do głównych producentów koncentratów wolframowych należą: Namibia, Rwanda i Uganda.
Liczące się złoża rud wolframu posiada Australia (głównie we wschodniej części kontynentu, na wyspie King island oraz na Tasmanii) oraz Nowa Zelandia.
W Europie największe złoża rud wolframu znajdują się w Austrii, Portugalii i Rosji. Producentami koncentratów są też Czechy, Hiszpania i Wielka Brytania.
W Polsce w latach 1985-1993 w rejonie Myszkowa (między Zawierciem a Częstochową) odkryto na głębokości 500 - 1000 m złoże rud
molibdenowo-wolframowo-miedziowych. Obszar złoża obejmuje powierzchnię około 0,5 -1,0 km2 Głównymi 'minerałami kruszcowymi są: chalkopiryt, piryt, molibdenit, szelit, galena, bornit, oraz minerały bizmutu. Stwierdzona została również podwyższona zawartość złota, srebra, selenu, telluru i renu. Złoże to można zaliczyć do porfirowych złóż molibdenu ze średnią zawartością molibdenitu w rudzie w granicach 0,1 - 0,2 %, zawartością miedzi rzędu 0.3 - 0,8 % i wolframu do 0,15 %.
Z powodu dużej głębokości zalegania, małej zawartości metali w rudzie, zawodnieniu a także niskich cen występujących w rudach metali złoże to nie ma znaczenia gospodarczego dla przemysłu wydobywczego w perspektywie najbliższych 20 - 30 lat.
4