125350

Philip Bagby Poję de kultury.

Zdefiniowanie słowa „kultura" me jest zadaniem najłatwiejszym. Johan Herder niemiecki filozof, powiedział, że „ nie ma nic bardziej nieokreślonego niż słowo kultura". Nie zmienia to faktu, iż próbą definicji zajmowano się od dawna.

Philip Bagby słusznie zauważa, że słowo kultura nie miało takiego charakteru, kiedy pojawiło się w europejskich językach, jakie nadajemy mu dziś. Naukowcy często starali się unikać tego słowa, właśnie ze względu na bark określonego znaczenia. Najbardziej zainteresowali się tym pojęciem antropologowie. Właśnie antropologowie starają się wyjaśnić to pojęcie odwołując się do innego, meroze iwa lnie związanego, czyli dospcłeczeństwu. Przytaczając tu słowa Tylem, że „kultura to to, co jest zdobyte pizez człowoekajako członka społeczeństwa" możemy zauważyć skierow^anie się ku genezie słowu kultura. Należy tu posłużyć się takim pojęciem jak rys kulturowy który jest odwzorcowuniem rysu osobowościowego. Rysy osobo woś: i są to sposoby zachowywania się jednostki, które się powlaizają. Zaś jeśli chodzi o kulturę to ma się na myśli sposoby zachow/ywania powtarzające się u różnych c złonków' społeczeństwa. Przykład jaki podaje Bagby to fakt, że w naszym społeczeństwie jest obojętne który but zakładamy pierwszy lewy czy czy prawy Jednak już to, że prawdę wszyscy mężczyźni mają guziki po prawej strome jest już cechą naszej kultury

Należy kulturę traktować jako rodzaj regularności, poniew/aż powtarzalność i regularność pewnych elementów/ czyni je zrozumiałym i kwalifikuje je do naukowego traktowania. Zatem definicja kultury którą autor próbuje nakreślić, zostaje wzbogacona o dodatkowe części. Na tą chwalę brzmi ono tak kultura to tyle, co regularności w zachov/amu wewnętrznym i zewnętrznym członków społeczeństwa, wyjąwszy te regularności, których geneza jest na pewno dziedziczna".

Zajmijmy sdę teraz społeczeństwem. Również posiada wiele znaczeń jednak możemy je uogólnić do słów: jest to pewna liczba oa5b, która w określonym czasie i pod pewnymi względami utrzymuje ściślejsze i częstsze stosunki wzajemne niż z osobami z zewnątrz. Na myśl przychodzi cała masa przykładów/, ponieważ można tu mówić zarówno o rodzime, klanie, lecz także jedynie o dwóch orobach. Wystarczy że podczas rozmowy wypowiedzą jakiś zw/rot, który ta osoba następnie pow/tórzy Traktując to w ten sposób możemy śmiało powiedzieć, że społeczeństwo togrupa ludzi, a sposób w jaki się zachow/ują to kultura.

Bagby stara się także scharakteryzow/ać słowo regularność, ponieważ zmieniło ono swe znaczenie. Dochodzi do wniosku, że nie musi być uniwersalna w sw/ym typowym znaczeniu jako dawne prawo. Może być stosowana do pewnego zakresu i mieć trochę inne znaczenie niż uniwersalne.

Regularności kulturowe nie muszą występować u każdej jednostki społeczeństwa, istotne jestbycharakteryzowało to jakaś częś: tej społeczności. Większość z nas bierze ślub, jednak nie wszjscy. Mimo tego, że me zrobi to każdy nie da się zaprzeczyć, że jest to cecha naszej kultury

Gdybyśmy mieli rozpatrywać regulamoś: kulturow/ą w sensie idealnym, moglibyśmy oczekiwać, że ta regularność do tyczyłaby wszystkich.

Definicja regularności do piszczą pewne odchylenia od normy Nawet te odchylenia mogą być charakterystyczne dla danej społeczności. Jedni członkowie grupy mogą właśnie zachować się w ten sposób, zaś drudzy zupełnie inaczej i to będzie też podlegało regularności. Przykładowo dziewczynki ubiera się w suldenki zaś chłopców w spodnie. Regularność mole też odnosić się do jednego członka w stosunku do całej grupy Tak jak król nosi koronę, tak reszta społeczeństwa jej nie nosi.

Nasz opis powdększa się w' sensie idealnym. Ftełnyopis regularności kulturowej powinien objąć także zachowanie wszystkich członków społeczeństwa, zaś różnice powiązane z poszczególnymi grupami np.: ze względu na płeć czy grupę religijną także powinny zostać uwzględnione i wyodrębnione. Dodatkowo należałoby dołączyć stopień zróżnicowania w każdej z tych grup. Prawdopodobnie jest to niemożliwe ze względu na ilo& tych różnic.

Inny sposób patrzenia na regularności kulturowa polega na tym, że widzimy w ruch formy