45552

Miejsce prawa stosunku pracy w systemie norm prawa pracy.

Prawo stosunku pracy - jt. indywidualne prawo pracy, należące do centralnych obszarów prawa pracy; jako dyscyplina prawna jest związana niemal z wszystkimi gałęziami prawa, a zwłaszcza z prawem cywilnym - art. 300 KP - w sprawach nieuregulowanych w KP, stosuje się odpowiednio przepisy KC, jeśli nie są sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Prawem pracy jest ogól norm regulujących stosunek pracy umownie podporządkowany oraz inne stosunki prawne życiowo związane z jej występowaniem, które razem składają się na status pracowniczy.

Do norm związanych z prawem stosunku pracy należą:

-    przepisy normujące umowy o przygotowaniu do zawodu;

-    przepisy normujące zawarcie umowy o pracę

-    przepisy normujące spółdzielczy stosunek pracy

-    normy kt. do prawa pracy przyszły z PA:

-    przepisy dotyczące sporów pracy; przepisy o ochronie pracy; o nadzorze nad przestrzeganiem przepisów prawa pracy; oraz problematyka związków zawodowych i ubezpieczeń społecznych.

Podobny zakres prawa pracy ustala W Jaśkiewicz.

Kryterium przedmiotowe polega na grupowaniu norm prawa pracy na określone działy:

1.    Prawo stosunku pracy; 2. Prawo regulujące status osób poszukujących zatrudnienia; 3.

Zbiorowe prawo pracy; 4. Prawo sądowe (spory o pracę) 5. Prawo nadzoru i kontroli przestrzegania prawa pracy; 6. Prawo działalności socjalnej; 7. Prawo administracji pracy; 8. Prawo ubezpieczeń społecznych;

Obszary te nie zawsze są odrębne, często się krzyżują

Zbiorowe prawo pracy:

To zespól norm regulujących prawa i interesy grupowe pracowników i pracodawców, kt. adresatami są podmioty kolektywne - zw. zawodowe; przedstawicielstwo pracowników; organy samorządu przedsiębiorstw państwowych; pracodawcy;