46342

Zgodnie z podstawowymi założeniami, że głównymi aktorami na scenie międzynarodowej są państwa i rządy oraz relacji między nimi. także że mezbędne jest rozdzielenie polityki wewnętrznej i zagranicznej państwa, realiści najczęściej pomijają rolę OM pozarządowych. Pierwsza organizacja która powstała na szeroką skalę była Liga Narodów wg realistów była eksperymentem niezwykle godnym uznania, ale nieudanym. Partykularyzm p-czł. i niemożność wdrożenia imiwersalnych zasad równości między nimi legły u podstaw niepowodzenia tego przedsięwzięcia. Krytykując system LN dostrzegają oiu przede wszystkim przesuwaiue się zainteresowań tej pierwszej umwersalnej OM. która nie mogąc stworzyć solidnych podstaw pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego zaczęła skupiać się na sprawach peryferyjnych.

Niebuhr powraca do teoretycznych rozważali Kanta o możliwości stworzenia rządu ponadnarodowego i stara się wykazać słabą stronę tak daleko idącej kalkulacji. Lad międzynarodowy bynajmniej nie wymaga powołania do życia ponadnarodowego gabinetu. Jest to niemożliwe gdyż:

1)    rządy nie są powoływane odgórnie, a powstają w wyniku społecznego zapotrzebowania, co wymaga isoueiua bazy społecznej;

2)    zdolność integrowania społeczności przez rząd jest bardzo ograniczona.

Mimo rosnących powiązań i współzależności gospodarczych, a także świadomości koegzystencji państw świat w istocie więcej dzieli tuż łączy. Przykładem tego może być nierówna dystrybucja bogactw czy zróżnicowana percepcja określonych zjawisk w skali globalnej. Dla Hansa Morgenthaua powodem marginesowej roli OM była:

1)    podstawowa rola państw w SM;

2)    rozróżnienie między polityką wewnętrzną i zagraniczną;

3)    obraz SM. który w oczach klasyka realizmu sprowadzał się do permanentnej tywalizacji o władzę i wpływ na świecie.

A zatem OM powinny być traktowane jako międzypaństwowe instytucje, których znaczeme należy upatrywać jedynie w kontekście problemów utrzymania pokoju czy rywalizacji o prymat państwa w SM. Niezwykle ostro krytykując ONZ Morgenthau zwrócił uwagę na sekwencję wydarzeń a mianowicie: powołanie przez mocarstwa organizacji, która stanęła na straży ustanowionego przez nie status quo. Siłą rzeczy musiało być ono zaakceptowane przez pozostałych, słabszych członków społeczności międzynarodowej. Uznając istiuenie OM. Morgendiau upatrywał w nich raczej drugoplanową rolę we współtworzeniu ładu i pokoju.

LIBERALIZM: SM nie opierają się tylko na konflikcie, ale także na współpracy.

-    Liberalizm obecnie:

S aktorami SM są państwa i inne podmioty.

S paiistwo nie koniecznie jest podmiotem jednolitym i racjonalnym, możliwa jest różna percepcja celów.

S SM mają złożoną naturę - akcentowanie interesu nie musi oznaczać konfliktu, może dążyć do współpracy.

S im większa współzależność między podmiotami, tym większa skłonność do współpracy.

S nie ma podziału na hard i Iow polilics - są natomiast sprawy istotne i mniej istotne.

•S zmniejszenie znaczenia siły militarnej,

S zbliżanie się społeczeństw do siebie,

S państwa to części pewnej całości.

-    Liberalizm a OM:

OM to związki między państwami, organizacje pozarządowe, ruchy spontaniczne, korporacje wielonarodowe - czyli zgromadzenia jednostek realizujących wspólne cele.

Funkcjonalizm:

-» OM są tworzone dlatego, że istnieje potrzeba ich tworzenia - problemy mogą być rozwiązywane przez współpracę

-> współpraca w dziedzinach mniej istotnych budzi zaufaiue. i powoduje współpracę w dziedzinach bardziej istotnych - spill-over,

—» istnieje potrzeba instytucjonalizacji.