można korzystać też ze wzoru:
E = -^L
r'*' d\nXj
FUNKCJA PRODUKCJI
Teoria produkcji jest jedna z dziedzin ekonomii, w której korzysta się z narzędzi matematycznych. Ekonometria zajmuje się tu przede wszystkim metodologią szacowania i weryfikacji tzw. funkcji produkcji.
Funkcja produkcji - zależność między nakładami czynników produkcyjnych w pewnym procesie a wielkością (wartością) wytworzonego produktu.
Tradycyjnie: L - nakłady pracy, K - nakłady kapitału, Y - produkcja.
Dwuczynnikową funkcje produkcji zapisać możemy jako Y = f(K,L) , przy czym zakładamy Y,K,L> 0.
Założenia:
1. produkcyjność krańcowa czynnika produkcji jest dodatnia
2. produkcyjność krańcowa czynnika jest malejąca względem nakładów tego czynnika
3. krańcowa produkcyjność jednego czynnika rośnie w miarę zwiększania nakładów drugiego czynnika
4. funkcja f jest jednorodna
Przypomnienie: f - jest jednorodna stopnia r, jeżeli
Interpretacja: np. dla r-1 mamy: przyrost nakładów każdego z czynników o p% oznacza przyrost produkcji o p%.
Dla r-1, mówimy o stałych przychodach (korzyściach) skali.
Dla r<l, mówimy o malejących przychodach (korzyściach) skali.
Dla r>l, mówimy o rosnących przychodach (korzyściach) skali.
5. czynniki produkcji są wzajemnie zastępowalne
Substytucja czynników produkcji jest dopuszczalna w określonych granicach. Można przyjąć, że typową substytucją w procesie produkcji jest zastępowanie nakładów pracy przez kapitał.
Miarą stopnia substytucji jest krańcowa stopa substytucji (KSS). Je3t to wielkość przyrostu jednego czynnika jaki powinien nastąpić, aby utrzymać tę samą wielkość produkcji, gdy nakład drugiego czynnika maleje o pewną małą jednostkę.
KSS = -^-l.
J K
Przykład:
KSS=-0, 2 oznacza
(1) wzrostowi (spadkowi) L o jednostkę powinien towarzyszyć spadek (wzrost) K o 0,2 jednostki,
(2) wzrostowi (spadkowi) K o jednostkę powinien towarzyszyć spadek (wzrost) L o 1/0,2-5 jednostek.
Przykładowe funkcje produkcji:
(1) funkcja Cobba-Douglasa:
Y = (iKbU6 po transformacji lnł7 = Ina + Mll/T + clllL + lll£
(2) funkcja CES
2