47265

-    Wytwarzanie różnorodności dźwięków w jamie ustnej (a więc jakby zasobu morfemów) stało się możliwe wskutek obniźenia(w porównaniu np. z szympansami) krtani co było konsekwencją przyjęcia postawy pionowej

-    Rozwój mięśni języka, oddzielenie jamy ustnej od nosowej, stworzyły warunki dla artykulacji wielu odrębnych dźwięków ( odróżnianych następnie słuchem)

-    Podobnie mózg człowieka mówiącego ma rozwinięte części, których nie ma np. mózg szympansa. Ośrodek Broca (czołowy) odpowiedzialny za tworzenie wypowiedzi i ośrodek Vemickego (tylny), odpowiada za percepcję wypowiedzi, nie są rozwinięte u szympansa

1 Sytuacja komunikacyjna, która mogła być punktem wyjścia dla rozwoju mowy ludzkiej.

-    Przede wszystkim istnienie wspólnoty społecznej wymagającej współpracy

-    Wspólnota działała na obszarach, w których porozumiewanie odbywało się na odległość

1 Hipotetyczne antropogeniczne mechanizmy prowadzące do wykształcania się mowy.

-    Przede wszystkim potrzeba ekspresji uczuć, bardziej rozwinięte u ludzi niż u zwierząt

-    Potrzeba nawoływania do współpracy

-    Potrzeby nazewnicze, konieczne zwłaszcza przy porozumiewaniu się na odległość, a także do mówienia o zjawiskach nieobecnych i przyszłych; nazwanie informacji oderwanej od sytuacji, zwłaszcza kiedy nazwy przestawały być onomatopeiczne i zaczęły mieć charakter arbitralny (niemotywowany)

-    Rozrost słownictwa wymusił dwustopniowość znaku językowego, a więc składanie się z powtarzalnych diak rytów - najmniejszych odróźnialnych elementów fonicznych wytwarzanych przez narządy mowne człowieka

Ukształtowały się zatem podstawowe uniwersalne właściwości języka;

leksykon (słownik) złożony ze znaków nazywających klasy zjawisk, składanie sie ogromnej liczby znaków z ograniczonej liczby elementów fonicznych i zasady łączenia jednostek leksykalnych w zdania będące już komunikatami odnoszącymi się do nowych sytuacji.