47912

Dźwignia jednoramienna - siły i ich momenty skupione są po jednej stronie osi obrotu.

W (Iw uramierniej momenty sil działają po dwóch stronach punktu podporu Ciało jest w równowadze gdy momenty sil wzajemnie się równoważą.

DŹWIGNIA JEDNOSTRONNA (siły po jednej stronie punktu podparcia - osi stawu łokciowego).

Na utrzymywane w poziomie przedramię oddziałuje moment siły ciężkości Q*n, który może być zrównoważony momentem siły mięśni zginających staw łokciowy Fm Przy zmiennym dozowaniu siły mięśnia dwugłowego można obniżać lub unosić przedramię (ruch wokół osi stawu łokciowego).

F

F*r= Qxri

DŹWIGNIA DW USTRONNA (siły po dwóch stronach punktu podparcia-osi stawu szczytowo-potylicznego)

F - siła mięśni prostujących kręgosłup szyjny i utrzymujących głowę w pionie ; Q - siła ciężkości głowy

dla utrzymania pionowego głowy musi wystąpić zrównoważenie momentów sił. Mf=Mq (Mf=Fxi* ; MQ=Q^xn)

wówczas równowaga w płaszczyźnie strzałkowej zostanie zachowana. Podobne zjawisko występuje w obrębie stawu biodrowego oraz skokowego.

8. Zmiany położenia ciała człowieka podczas wykonywania ćwiczeń LA (np. podczas skoku wzwyż). Rozbieg do skoku wzwyż techniką Hop - zależnie od długości kończyn dolnych zmienia się moment bezwładności (moment bezwładności I = masa [m] x promień bezwładności" [d²]). Zawodnicy dążą do optymalizacji długości i częstotliwości kroku tak, aby zminimalizować opory' bezwładnościowe kończyn dolnych. W chwili odbicia do analizy skoku bierze się pod uw^ragę położenie OSM zawodnika. Z kolei położenie OSM przy poprzeczce (niekiedy pod poprzeczką przy dużym wygięciu kręgosłupa) jest porównywane do położenia środka masy ciała w jego stojącej pozycji zasadniczej. Podczas skoku następuje przewyższenie położenia OSM (np. od 1,2 do 2,40 m). Poszukując warunków energetycznych należy uwzględnić masę ciała.

Bieg przez plotki - w odróżnieniu od biegu płaskiego zawodnik musi pokonywać rozmieszczone na trasie biegu przeszkody. Aby nie tracić zbyt wiele na prędkości biegu, płotek musi być pokonany jak najniżej - noga atakująca płotek przechodzi bezpośrednio nad płotkiem i jest stawiana jak najszybciej na podłoże, tuz za nią podąża noga zakroczna Środek masy ciała przemieszczać się po torze o niewielkiej amplitudzie.

9 Sposoby pozyskiwania masy części ciała u żywego osobnika.

Najprostszą metodą szacowania masy części ciała (np. przedramienia) jest metoda mas względnych. Gdy trzeba amputować żywemu człowiekowi przedramię wraz ręką, można skorzystać z pomiaru masy części ciała metodą bezpośrednią (zważyć po obcięciu). W innym przypadkach (najczęściej) korzysta się z metod pośrednich:

A)    wykorzystanie tabeli mas względnych (procentowych). Określono, jaki odsetek masy ciała stanowi masa poszczególnych jego części, np. ręka to 1% masy ciała, ramię - 3%, podudzie 4% itd.;

B)    wykorzystanie gęstości i objętości części ciała (objętość poprzez zanurzenie lub pomiary antropometryczne) C) metoda równań regresji Clausera’ lub Zatsiorskiego (na podstawie danych indywidualnych geometrii części ciała oraz masy ciała).

10 Rozwiń temat - moment bezwładności. O ile masa może być uznana miarą bezwładności w ruchu postępowym, to moment bezwładności będzie spełniał podobną rolę w odniesieniu do ruchu obrotowego. Wielkość ta jest pochodną masy i kwadratu promienia obrotu, a więc odległości środka masy ciała (reprezentującego całą masę ciała lub jego części) od osi obrotu. Odległość ta jest nazywana promieniem bezwładności. Moment bezwładności jest oznaczony literą I.

I = m X d² [kgxm²]

m - masa ciała (skupiona w jednym punkcie - środku masy) d - odległość środka masy od osi obrotu - promień bezwładności

masy ciał mi i m> są sobie równe nii = m₂ /—_x promienie bezwładności natomiast różnią się zasadniczo d| < d₂ ( -    ) momenty bezwładności obu ciał wirujących wokół tej samej osi (w pierw-

'    szym przypadku stycznej do ciała, w drugim zewnętrznej) również będą

miały inne wielkości:    Ii=iti|Xdi² oraz I₂=m₂xd₂² L < I₂