- do obliczeń użyto programu Matlicad
Ćwiczenie 1 polegało na wykorzystaniu zjawiska dyfrakcji światła na szczelinie o szerokości d nieco większej niż długość fali świetlnej. Obserwuje się na ekranie obraz w postaci szeregu prążków o malejącym natężeniu. Minima dyfrakcyjne uzyskuje się dla kierunków wąski ugiętej pod kątem a spełniającym zależność:
L - odległość szpary od ekranu d - szerokość szpary
X. - odległość pomiędzy max. dyfrakcyjnym a n-tym minimum
Zestawienie wyników
z lewrej od max. |
z prawej od max. |
obliczone szerokości | ||||||
L |
X, |
X; |
X, |
X; |
d | |||
[mml |
[mm] |
[mm] |
[mm] |
[mm] |
[m]*10"ł | |||
980 |
2 |
5 |
2 |
6 |
3.09 |
2.47 |
3.09 |
2.06 |
2491 |
8 |
15 |
8 |
15 |
1.96 |
2.09 |
1.96 |
2.09 |
2962 |
8 |
17 |
9 |
17 |
2.33 |
2.19 |
2.07 |
2.19 |
3480 |
10 |
20 |
10 |
18 |
2.19 |
2.19 |
2.19 |
2.436 |
Wartość średnią obliczono z zależności:
ti
Sposób obliczania: (przyjęto X = 630 [nmj)
Xn 2 L 980 n 1 i 63010 9
A - 0.002040819