przykład seplenienie boczne, lo nie jest celowe przeprowadzanie ćwiczenia polegającego na wymowie głosek s. z, c, dz. a, ż, cz, di, bowiem wada utrwala się jeszcze bardziej.
Każde ćwiczenie wykonuje najpierw prowadzący (logopeda, nauczyciel. rodzic), a dopiero potem dziecko, leśłi w zabawie wykorzystuje się różnego rodzaju rekwizyty, np. wiatraczek, piórka czy przyrząd do baniek mydlanych, to dziecko powinno zapoznać się z nimi przed przystąpieniem do zabawy. Zgodnie z zasadą stopniowania trudności ćwiczenia zaczyna się od najłatwiejszych, stopniowo przechodząc do coraz trudniejszych. ćwiczenia oddechowe rozpoczyna się na przykład od tych. które mobilizują wyłącznie aparat oddechowy (dmuchanie. chuchanie itp.). a kończy na ćwiczeniach łączących oddychanie z mówieniem. Łatwiej jest różnicować fazy oddechowe, niż uczyć się równomiernego wydechu i ekonomicznego zużywania powietrza (ćwiczenia z pauzami). Przeprowadzając ćwiczenia słuchowe, zaczynamy od różnicowania dźwięków z otoczenia, następnie przechodzimy do różnicowania izolowanych głosek, a kończymy ćwiczeniami analizy i syntezy słuchowej, łatwiej jest odróżnić dźwięki bardzo się od siebie różniące (np. dzwonek telefonu i darcie papieru) niż o podobnym brzmieniu.
Miłej zabawy!
Ewa Małgorzata Skorek
iwKirnu wydłużające <»«
wydech mmem. wdech nmmt. wydech ustani nie i chuchanie aru ćwkwuu oddechowo n r l umec h oraz currykiw wypowiadanie czep
wiał raczek; zdmuchiwanie np. płomienia iwiccy z raz daluri odległowi, wydmuchiwanie np banici my-
powolne i długie wydmuchiwanie powietrz.
i Jednym wydechu coraz dtułuych ciągów, np licrritic. wyln/jme dni lvgodria. pm n
silą (np. tkrzydrflu wiałraczka obracają <0ę z (ediuko-wydech przez ucU z chwilowym utrzymaniem piwie