48514

•    prowadzący egzekucję prowadzi egzekucję wobec osoby, którą uważa za osobę wskazaną w tytule wykonawczym

•    na etapie sporządzania tytułu wykonawczego wskazano podmiot, który nie jest zobowiązanym

5)    niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym- dotyczy wyłącznie egzekucji świadczeń o cl lar akt er ze niepieniężnym, czyli obowiązki pieniężne będą wymagalne zawsze. Niewykonalność ta może mieć różne przyczyny.

6)    niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzckucyjncgo-powoduje konieczność ponownego zbadania przesłanek dopuszczalności egzekucji. Stanowi podstawę zarzutu także w przypadku zastosowania środka nieprzewidzianego w usta wre.

7)    brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 §1 ustawy egzekucyjnej- nie doręczono upomnienia, gdy zgodnie z przepisami było wymagane

8)    zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego- zasada stosowania najmniej uciążliwego środka egzekucyjnego; wniesienie zarzutu jako konsekwencja złamania tej zasady

9)    prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny

10)    niespełnienie wymogów określonych w art. 27 ustawy egzekucyjnej- organ egzekucyjny bada formalną poprawność tytułu wykonawczego; zobowiązany może wnieść zarzut, gdy uważa, że tytuł wykonawczy nie spełnia wymogów formalnych.

Wyróżniamy 2 sposoby uogólnienia zarzutów. Mówi się o podziale ze względu na podmiot, który przyczynia się do powstania podstaw do wniesienia zarzutu:

•    zobowiązany

•    wierzyciel lub organ egzekucyjny- np. odroczenie terminu płatności, błąd co do osoby

•    niezależnie- np. wygaśnięcie obowiązku.

Ważniejszy jest drugi podział, rui 2 kategorie:

•    przesłanki o charakterze merytorycznym- przyczyny materialne

•    przesłanki o cliarakterze procesowym- naruszenie przepisów procedury zawartych w ustawie.

Zarzut należy do środków prawnych niedewolutywnych. Jest środkiem o cliarakterze względnie suspensywnym- jego wniesienie nie powoduje z mocy prawa wstrzymania postępowania, ale organ rozpatrujący zarzut ma prawo wstrzymać cale postępowanie lub określone czynności, ale tylko do czasu rozpatrzenia zarzutu lub wydłuża do czasu rozpatrzenia prze organ nadzoru zażalenia.

Postępowanie w sprawie wniesienia zarzutu nie ma cliarakteru typowego postępowania. Rozstrzygnięcie może być wydane dopiero po uzyskaniu stanowiska wierzyciela, art. 34 ustawy egzekucyjnej- jeden przypadek, gdy nie będzie konieczne uzyskanie stanowiska wierzyciela i dotyczy to egzekucji środków niepieniężnych, gdy zarzut dotyczy zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego

Wierzyciel ma 14 dni na zajęcie stanowiska, jednak ten tennin rzadko jest dotrzymywany. Gdy w 14 dni nic zostanie wydana ostateczna opinia to postępowanie egzekucyjne zostaje wstrzymane.

Ostateczne stanowisko wierzyciela zapada w formie postanowienia, które jest postanowieniem zaskarżalnym. Mamy do czynienia z 2 rodzajami stanowisk:

•    przyczyny 1 -5- stanowisko wierzyciela jest wiążące, tzn. że organ nie może uznać inaczej; decyduje wierzyciel

•    przyczyny 6-10- brak cliarakteru wiążącego; organ egzekucyjny nie musi zgadzać się ze stanowiskiem wierzyciela.