49120

2050) przewidują przyrost populacji osób starszych do poziomu co piątego człowieka. W 2150 roku zbiorowość ta stanowić będzie prawdopodobnie ponad 30% ogółu ludności świata.

Obecnie w Polsce osób liczących więcej niż 60 lat jest ponad 6 milionów. Najdotkliwszym powodem starzenia się polskiego społeczeństwa jest znikomy przyrost naturalny.

Tak wielka liczba ludzi starych powoduje, że należy zastanowić się, jak należy zabezpieczać ich potrzeby w środowiskach lokalnych.

Ludzie starsi, bardziej niż pozostali, odczuwają braki w zaspokajaniu swoich potrzeb. Wielu z nich znajduje się w gorszej, niż pozostałe grupy, sytuacji materialnej. Wielu pogarsza się z upływem lat stan zdrowia oraz ogólna sprawność. W związku z tym pogarsza się ich sytuacja oraz pozycja społeczna.

Z wiekiem rośnie zależność starszego pokolenia od pokoleń młodszych. Jest to zależność psychiczna - czyli to, jak starszy człowiek postrzega swoją obecną sytuację, jak sobie z nią radzi emocjonalnie. Zależność funkcjonalna, czyli korzystanie z pomocy innych w wykonywaniu czynności niemożliwych do zrobienia przez konkretnego człowieka. Wreszcie występuje (szczególnie w Polsce) zależność ekonomiczna, związana z niewystarczającą ilością środków na zaspokojenie potrzeb.

Wraz z wiekiem zmieniają się potrzeby ludzi starszych, a także siła, możliwości i sposoby ich zaspokajania.

Zgodnie z rozważaniami B. Synaka, rozróżniamy 5 głównych potrzeb występujących u ludzi w podeszłym wieku.

Są to:

1.    Potrzeba przynależności - inaczej zwana potrzebą integracji lub towarzystwa. O jej zaspokojeniu lub nie świadczy intensywność kontaktów, osamotnienie, więź z dawnym środowiskiem, miejsce w rodzinie.

2.    Potrzeba użyteczności i uznania - wyraża się ona poprzez udział w zinstytucjonalizowanych formach aktywności społecznej lub w wykonywaniu różnych czynności na rzecz rodziny.

3.    Potrzeba niezależności - związana jest ona ze stopniem samodzielności osoby starszej w nowym dla niej środowisku i w nowych warunkach.

4.    Potrzeba bezpieczeństwa - chodzi tu o bezpieczeństwo fizyczne i psychiczne. Składa się na nie możliwość oraz stopień korzystania z instytucji i urządzeń miejskich, samopoczucie w osiedlu, oparcie w rodzinie i gronie przyjaciół.

5.    Potrzeba satysfakcji życiowej - dotyczy ona subiektywnego zadowolenia z własnego usytuowania w nowym środowisku. Jest najbardziej syntetycznym wskaźnikiem zaadoptowania się osoby starszej w nowych dla niej realiach.

Dla zachowania jednostki szczególne znaczenie mają te potrzeby, które napotykają na trudności w ich zaspokajaniu. W okresie starości zasadniczo zmienia się sytuacja życiowa człowieka. Dotyczy ona przede wszystkim pracy zawodowej i ograniczania kontaktów społecznych, co ma swoje odbicie w tym, iż dotychczasowe sposoby zaspokajania niektóiych potrzeb są niemożliwe.