51213

składnikami szczebla trzeciego, miała 2-letmą klasę VI. Jedynie szkoła III stopnia o programie trzeciego szczebla miała 7 klas jednoroczny cli. Postanowiono, że szkoła I stopnia ma jednego nauczyciela, jeśli liczba uczniów nie przekracza 60 lub dwóch nauczycieli przy liczbie od 61 do 120 uczniów. W szkole II stopnia uczy trzech nauczycieli przy liczbie 121-160 uczniów lub czterech, jeśli liczba uczniów wynosi 161-210. Szkoła III stopnia liczy co najmniej 211 uczniów i pięciu nauczycieli.

-    ustawa wprowadzała obowiązkowe dokształcanie ogólne i zawodowe całej młodzieży do lat 18, która wypełniła obowiązek szkolny i nie uczęszczała do żadnej szkoły. Dokształcanie to miało być realizowane stopniowo, w miarę możliwości finansowych, w szkołach i na kursach dokształcających

-    w miejsce daw-ncgo 8-letniego gimnazjum ogólnokształcącego wprowadzono 6-letnią szkołę średnią ogólnokształcącą podzieloną na 4-letnie gimnazjum jednolite pod względem programowym i 2-letnie liceum programowo zróżnicowane na wydziały (klasyczny, humanistyczny, matematyczno-fizyczny i przyrodniczy), których podstawę dydaktyczną stanowiły odpowiednio dobrane grupy przedmiotów. Do klasy I gimnazjum przyjmowano, na podstawie egzaminów wstępnych, kandydatów, którzy ukończyli drugi szczebel programowy szkoły powszechnej III lub II stopnia, a do liceum - absolwentów gimnazjum, na podstawie świadectw.

-    szkolnictwo zawodowe obejmowało według ustawy szkoły dokształcające, szkoły typu zasadniczego oraz szkoły przysposobienia zawodowego. Szkoły dokształcające zawodowe przyjmowały młodzież pracującą, podlegającą obowiązkowi dokształcania. Program tych szkól, rozłożony na 3 lata, opierał się na I i II szczeblu programowym szkoły powszedniej. Szkoły zawodow^re typu zasadniczego dzieliły się na szkdy stopnia niższego, gimnazjalnego i licealnego. Szkoły niższe o charakterze praktycznym oparto na I szczeblu programowym szkoły powszedniej, a nauka w nich trwała 2-3 lata. Gimnazja zawodowe dawały, obok praktycznego, również przygotowanie teoretyczne i wykształcenie ogólne. Ich program opierał się na II szczeblu programowym szkoły powszedniej, a nauka w nich trwała 2-4 lata. Licea zawodowe wyposażały uczniów w głębsze wykształcenie teoretyczne i ogólne. Program ich był oparty na programie gimnazjum ogólnokształcącego, a nauka trwała 2-3 lata.

-    ustawa zmieniła system kształcenia nauczycieli szkól powszechnych W miejsce seminariów nauczycielskich wprowadzono 3-lctnie licea pedagogiczne oparte na programie zreformowanego gimnazjum ogólnokształcącego oraz 2-letnie pedagogia przeznaczone dla absolwentów liceum ogólnokształcącego. Kształcenie kandydatek na wychowawczynie przedszkoli odbywało się w 4-letnich seminariach opartych na II szczeblu programowym szkoły powszedniej oraz w 2-letnich liceach dla wychowawczyń przedszkoli.

-    absolwenci wszystkich szkól szczebla licealnego (liceum ogólnokształcącego, zawodowego, pedagogicznego i dla wychowawczyń przeszkoli) mogli wstępować do szkół wyższych na podstawie uzyskanych świadectw dojrzałości.

-    przechodzenie uczniów ze szkół niższego stopnia do szkół wyższego stopnia było poważnie utrudnione, gdyż powodowało w wielu przypadkach utratę jednego roku nauki. Oparcie gimnazjum ogólnokształcącego zawodowego na II szczeblu programowym wytrąciło ostatecznie klasę VII z głównej drogi szkolnej, uczyniło z niej klasę dodatkową, przeznaczoną dla tych, którzy nie zamierzają kształcić się dalej. Ustawa utrzymała brak drożności wewnątrz systemu szkolnictwa zawodowego, gdzie każdy typ szkoły stanowił oddzielną całość programową, nie powiązaną pionowo ze szkołą stopnia wyższego, jednocześnie ustawa położyła kres dotychczasowemu dualizmowi ustroju szkolnego. Dzięki skróceniu szkoły średniej i oparciu jej na II