1. Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej
• Kandydatów na nauczycieli przygotowywano do pracy z dziećmi o różnych odchyleniach od normy( chodziło o zaznajomienie ich z normą - temu służyły wykłady i zajęcia o charakterze ogólnopedagogicznym wraz z psychologią dzieci normalnych)
• Studia w Instytucie odbywali nauczyciele zazwyczaj po kilku latach pracy w szkole. Po roku nauki teoretyczniej, podejmowali pracę w szkole i badali problemy ,aby zebrać materiał na pracę dyplomową. Główną zasadą pracy było wiązanie teorii z praktyką
• Ponad to swoje doświadczenie pedagogiczne zbierali poprzez odwiedzanie placówek wychowawczych i szkół specjalnych( obserwacja , hospitacja zajęć)
• Nauczyciele , którzy kończyli Instytut cieszyli się dobrą opinią, nie tylko jako fachowny , ale także ludzie, byli uważani za nauczycieli z powołania
2. Państwowy Instytut Nauczycielki
• Słuchaczami Instytut Nauczycielskiego byłi młodzi ludzie , którzy pracowali w szkołach powszechnych ,ale dopiero wtedy kiedy ukończyli roczny wyższy kurs nauczycielski
• Warunkiem przyjęcia było przedstawienie swoich doświadczeń . Studia trwały dwa lata , słuchacze mogłi korzystać z płatnego urlopu
• W ciągu 5 lat działalności Instytut wykształcić blisko 200 nauczycieli
3. Cele edukacji nauczycieli
• Doskonalenie osobowości słuchacza
• Spotęgowanie aktywności ich życia duchowego
• Wdrożenie do krytycznej postawy wobec rozpatrywanych zagadnień
• Pogłębianie wykształcenia pedagogicznego
• Zrozumienie praktycznych zadań zawodowych
• W programie studiów uwzględniono 3 grupy przedmiotów ( przedmioty daiace podstawy naukowe pracy pedagogicznej - wybrane zagadnienia z filozofii, pedagogiki, psychologii, socjologii .ekonomii, prawa i higieny spoełecznej; przedmioty i zaiecia związane z praktyka nauczania i wychowania, opracowane głównie na seminariach; przedmioty i zaiecia wprowadzające w zagadnienia kultury i estetyki - kultura żywego słowa , historia sztuki, muzyki oraz obowiązkowo lektorat jednego z języków obcych - francuskiego , niemieckiego lub angielskiego)
• Listy do młodego nauczyciela: Grzegorzewska ukazuje w nich chęć nawiązania dialogu z młodym nauczycielem, pokazać mu cele jego zawodu i społeczne znaczenie jego codziennej pracy i powołać się na przykłady szczytnego realizowania powinności nauczycielskich ( w tych Ustach Grzegorzewska opisała charakterystykę osobowości nauczyciela - dobroć płynącą z miłości do drugiego człowieka, chęć niesienia stale pomocy, wierność swoich przekonaniom)
. Wyróżniła dwa typu stosunku między nauczycielem a uczniami - STOSUNEK WYZWALAJĄCY(prowadzi do wzajmenego zbliżenia i do duchowej wspólnoty), STOSUNEK HAMUJĄCY(prowadzi do zamknięcia się w sobie i do oddalenia).