125043

mniejsze i niższe społeczności wykonać i dokonać mogą, przydzielić większym i wyższym władzom społecznym; poza tym wyrządza to szkodę wielką i podiy w a porządek społeczny. Wszelka czynność społeczna bowiem powinna w pojęciu i istocie swojej wspomagać członki ciała społecznego, nigdy zaś ich nie rozbijać, ani nie wchłaniać. ”

4. Istota zasady pomocniczości

•    Rdzeń zasady;

0 Podmiotowość człowieka

•    Kierunek działania

0 Różny

■    Czasem ku dołowi

■    Czasem ku górze

• W zależności od tego działania którego poziom gwarantuje lepiej podmiotowość jednostek i związanych z nimi wspólnot

5.    3 postulaty zasady pomocniczości

•    Zakaz odbierania tzw. ‘aspekt negatywny’ pomocniczości

o Konkretyzuje model przypisania wykonywania kompetencji przy realizacji dobra wspólnego

■    Zagwarantowanie prawa pierwszeństwa jednostce

0 Pojęcie wykonywania kompetencji jest tu adekwatniejsze niż pojęcie ‘podziału kompetencji’

■    Nie sugeruje ostatecznego i stałego rozdzielenia kompetencji

•    Subsydiame towarzyszenie

0 Władza „wyższego rzędu” powinny tworzyć warunki i inspirować współpracę oddolną

■    Właściwe ułożenie systemu prawnego

0 Władza powinna czuwać i być gotowa do ingerencji

■    Ingerencja nie jest fakultatywna, a obligatoryjna

■    Dobro wspólne musi zostać urzeczywistnione i państwo musi to zagwarantować 0 Interwencja ma być pobudzająca

■    Tworzyć warunki realnego podejmowania odpowiedzialności za dobro wspólne przez obywateli, ewentualnie wspierająca i rozszerzająca pozytywne efekty działania obywatelskiego

•    Subsydiama redukcja

o Pomoc ‘z góry’ powinna być zatem zawsze „interwencją ad hoc

■    Bez tworzenia instytucji permanentnie działających”

0 Państwo niejako koordynuje działalność obywateli

• Redukując do minimum swoje bezpośrednie zaangażowanie

6.    Art. 5 TUE

„ Zgodnie z zasadą pomocniczości, w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej

kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele

zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Paristwa

Członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokalnym, i jeśli ze

względu na rozmiary lub skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie

Unii. ”

7. Problemy