Umowa rachunku bankowego uregulowana jest w KC w art. 725 i następne .
Wieloznaczność pojęcia terminu rachunek ( dwa znaczenia ) :
W znaczeniu umowy
W znaczeniu technicznym
2 ) jako konto, które jest instrumentem ewidencyjnym , w istocie księgowym, który służy do dokonywania wpisów księgowych rejestrujących obrót pieniężny.
1 ) umowa rachunku oznacza nic innego jak podstawę na której prowadzony jest taki rachunek przy czym gdy chodzi o nazewnictwo KC już sugeruje , że ten rachunek w znaczeniu technicznym prowadzony jest przez bank dla klientów i stąd mamy umowę rachunku bankowego . To , że bank prowadzi rachunek to tylko jest kwalifikacja podmiotowa, bo rachunki mogą być najrozmaitsze z punktu widzenia ich treści . Umowa rachunku bankowego oznacza nic innego jak podstawę do prowadzenia przez bank rachunku swojego klienta , który nazywa się posiadaczem swojego rachunku . Umowa , która jest uregulowana w KC charakteryzuje się pewną nadrzędnością i ramowością. Ona musi być przy interpretacji wzbogacona przez przepisy znajdujące się w prawie bankowym, które regulują rachunki w znaczeniu technicznym ( w znaczeniu instrumentu księgowego ) jak również w przepisy , które regulują rozliczenia za pośrednictwem banku. Sama regulacja KC to za mało, ona nie wystarczy , natomiast niewątpliwie wyznacza normatywny kształt umowy na podstawie , której bank prowadzi rachunek swojego klienta.
Rozumienie rachunku w znaczeniu konta na którym dokonuje się wpisów księgowych
Podział rachunków
I kryterium rodzajów środków zgromadzonych na rachunku
Rachunki złotowe
Rachunki bankowe
II kryterium zasad zwrotu środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku
Rachunki a vista , czyli zwrot środków na żądanie
Rachunki terminowe ,zwrot następuje dopiero z upływem oznaczonego terminu
III kryterium z uwagi na osobę posiadacza - klienta
Rachunki przedsiębiorców
Rachunki osobiste
IV kryterium z uwagi na ilość uprawnionych do tego rachunku
Rachunki indywidualne
Rachunki wspólne może być rachunkiem łącznym albo rozłącznym . skutkiem rachunku wspólnego łącznego jest to , że musi być zgoda wszystkich na dokonanie wpisu na rachunku , natomiast przy rachunku wspólnym rozłącznym każdy może dokonywać takiej dyspozycji
V kryterium ze względu na treść rachunku
Rachunki depozytowe tzn. takie które służą tylko i wyłącznie gromadzeniu i te rachunki depozytowe mogą się dzielić:
rachunki depozytowe sensu stricto na których gromadzi się znaki pieniężne albo papiery wartościowe Rachunek depozytowy w znaczeniu oszczędnościowym tzn. taki na którym gromadzone są środki pieniężne ( oznaczona suma pieniężna ) . rachunek depozytowy służy tylko i wyłącznie gromadzeniu . Bank może przechowywać te zgromadzone znaki lub środki
Rachunki rozliczeniowe czyli takie które poza tym , ze służą przechowywaniu środków pieniężnych dają możliwość przeprowadzania rozliczeń , a więc dysponowania przez uprawnionego ale za pośrednictwem banku zgromadzonymi środkami .
Ta terminologia rachunek depozytowy, oszczędnościowy nie do końca jest stosowana przez prawo bankowe po pierwsze, po drugie terminologia jest dość przypadkowa , używana przez poszczególne banki w ramach regulaminów , które to banki opracowywują.
Jeżeli na podstawie prawa bankowego mamy mówić o rodzajach rachunków to możemy mówić o następujących:
O tym rachunku depozytowym , oszczędnościowym i tutaj są te rachunki oszczędnościowe i lokaty terminowe i te dwa służą tylko do przechowywania środków pieniężnych , przy czym rachunek lokat terminowych może być zarówno dla przedsiębiorcy jak i osób fizycznych natomiast rachunek oszczędnościowy może być tylko dla osób fizycznych .
Poza tymi rachunkami oszczędnościowymi i lokatami mamy na gruncie prawa bankowego rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe dla osób fizycznych oraz tzw. Rachunki bieżące dla przedsiębiorców i te rachunki służą nie tylko do gromadzenia środków pieniężnych ale także do rozliczania .
Jakie rachunki mogą być prowadzone na podstawie umowy rachunku bankowego przez bank?
Art. 725 „ Przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku na czas oznaczony lub nieoznaczony do przechowywania jego środków pieniężnych oraz jeżeli umowa tak stanowi do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych „
Z tego artykułu wynika , że w tym normatywnym kształcie umowy rachunku bankowego to bank może prowadzić rachunki depozytowe . Taki jest modelowy kształt tej umowy . Natomiast z mocy umowy może również na podstawie tej umowy prowadzić rachunki rozliczeniowe , w konsekwencji wszystkie rachunki , które są w prawie bankowym przewidziane lub mogą być przewidziane w przyszłość , mogą być prowadzone przez bank na podstawie umowy rachunku bankowego .
Umowa rachunku bankowego w rozumieniu KC jest umową na podstawie bank ( żaden Inny podmiot ) może prowadzić każdy rachunek przewidziany w prawie bankowym bezwzględu na to , czy jest on tylko oszczędnościowy czy rozliczeniowy, z tym zastrzeżeniem , że kształt normatywny ogranicza się tylko do prowadzenia rachunku depozytowego .
Art. 726 „ Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie chyba, że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia „
Te dwa przepisy zawierają essetialia negotti umowy rachunku bankowego.
essecialia negotti umowy rachunku bankowego
jest to zobowiązanie banku do przechowywania środków pieniężnych na czas oznaczony lub nieoznaczony
uprawnienie banku do obracania czasowo wolnymi środkami pieniężnymi na potrzeby gospodarki narodowej z obowiązkiem ich zwrotu na każde żądanie posiadacza.
Nie należy natomiast do essenciallia nagotti
Przeprowadzanie rozliczeń
W związku z tym , że ten kodeksowy model umowy łączy się z przechowywaniem środków pieniężnych ale z możliwością obrotu tymi środkami przez bank to nas kieruje do art. 845 KC , który to przepis reguluje tzw. Depozyt nieprawidłowy
→Art. 845 jeżeli z przepisów szczególnych ani z umowy lub okoliczności wynika , że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce, czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.
Wobec tego należy powiedzieć , że umowa rachunku bankowego została oparta o konstrukcje depozytu nieprawidłowego, który to z kolei wymaga stosowania przepisów o pożyczce a w konsekwencji za tym trzeba przyjąć , że dokonywanie wpłat na rachunek jest niczym innym jak przeniesieniem tych środków na własność banku przy czym środki te podlegają ewidencjonowaniu na koncie dzięki tzw. wpisowi , czyli każda wpłata i wypłata jest wpisywana na konto . Wpłata do banku ewidencjonowana na koncie które on prowadzi jest przeniesieniem na rzecz banku własność tych środków pieniężnych . dlatego właśnie bank może obracać czasowo wolnymi środkami we własnym imieniu ( bank udziela kredytów , pożyczek we własnym imieniu ) Tyle tylko że w miejsce tej utraty własności środków pieniężnych przez posiadacza na rzecz banku , posiadacz ma wierzytelność pieniężną wobec banku o zwrot kwot których wpłacił, czyli zwrot takiej samej sumy pieniężnej jaką wpłacił.
Ta umowa rachunku bankowego w tle ma konstrukcje umowy pożyczki , która pozwala nam wyjaśnić dlaczego bank może obracać wolnymi środkami , licząc się jednak z obowiązkiem zwrotu na każde żądanie a jednocześnie dlaczego klient ma prawo żądania zwrotu bo to jest przechowywanie przez bank , usług którą bank świadczy. Taka jest konstrukcja tej umowy .
Cechy charakterystyczne umowy rachunku bankowego
1 ) umowa jest kwalifikowana po stronie świadczącego usługi banku .Posiadaczem może być każdy ale nie każdego rachunku. Należy zaznaczyć , że na podstawie art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „ przedsiębiorca ma obowiązek zawrzeć umowę rachunku bankowego bo ma przymus przeprowadzania niektórych przynajmniej operacji między przedsiębiorcami za pomocą właśnie rachunku. Przedsiębiorca może wybrać sobie bank w którym ten rachunek chce prowadzić, może mieć wiele rachunków, natomiast jeden przynajmniej mieć musi .
2) Umowa ta jest co do zasady , a na pewno w tym modelu ustawowym umową jednostronnie zobowiązującą .wedle przepisów KC nie ma po stronie posiadacza rachunku żadnego obowiązku względem banku którego treścią byłoby świadczenie. Można powiedzieć, że z przepisów z kodeksu wynikają wręcz porządkowe powinności , których nawet nie może wyegzekwować bank.
Z woli stron może być ta umowa ukształtowana jako dwustronnie zobowiązująca , jednak wówczas jeżeli istnieje obowiązek opłaty na rzecz banku i opłaty mogą być trojakiego rodzaju :
Opłata za samo prowadzenie rachunku
Opłata za rozliczanie przez bank
Prowizja za inne czynności związane z obsługą tego rachunku
A wiec jeśli są obowiązki o charakterze świadczeń pieniężnych nałożonych na posiadacza to wtedy umowa oczywiście nabiera charakteru dwustronnie obowiązującego , ale nigdy nie jest to umowa wzajemna a zatem nie można do niej stosować wszystkich przepisów księgi o zobowiązaniach dotyczących umów wzajemnych.
3 ) jest to umowa pod tytułem odpłatnym , ale odpłatność tej umowy nie wynika z kodeksu cywilnego a z natury czynności do których bank jest zobowiązany bo są to czynności bankowe. KC nic na temat odpłatności nie mówi zatem to do esscialia negotti nie należy wiec to z woli stron może być tak ukształtowana ta umowa i tutaj tak jak przy pożyczce narzuca tę odpłatność bank , dlatego , że on wykonuje czynności , które są z natury odpłatne.
4) umowa ma być zawarta w formie pisemnej ad probationem .
Treść umowy ( obowiązki i prawa zarówno banku jak i posiadacza rachunku )
Obowiązki banku
Zobowiązanie banku do prowadzenia rachunku -obowiązek ten nie jest wyrażony exspres verbis , ale w istocie jest najważniejszą treścią umowy . Z momentem zawarcia umowy , zawieranej solo consensum , bank zobowiązuje się przygotować ten instrument finansowy, czyli założyć konto i je obsługiwać.
do przechowywania środków pieniężnych
rozliczanie , jeśli rachunek jest tego typu
do oprocentowania
do przesyłania salda
do zachowania tajemnicy
dokonywanie rozliczeń. Należy rozważyć na początku charakter wpisu na rachunku. Wpis na rachunek jest zdarzeniem jawnym które wywołuje ex lege następujące skutki :
umożliwia przeprowadzanie rozliczenia na polecenie klienta
z tym momentem wpisu powstaje roszczenie o oprocentowanie ,
od tego momentu liczy się bieg przedawnienia roszczeń wynikających ze stosunku rachunku bankowego
Ponieważ wpis na rachunek jest niezbędną i dostateczną przesłanką umożliwiająca rozporządzanie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku przez bank stąd tez posiadacz rachunku ma roszczenie o dokonanie wpisu albo roszczenie o usunięcie wpisu nieuzasadnionego . Moc tego wpisu wyraża się w praktyce w tym , że choćby wpis był nieuzasadniony to daje roszczenie posiadaczowi o wykonanie polecenia rozliczenia albo o zwrot tej sumy środków pieniężnych tej wysokości która została na rachunku wpisana. Co najwyżej dopiero po unieważnieniu, jeżeli klient był w złej wierze to musi naprawić bankowi szkodę, czyli zwrócić bankowi te sumy , które zostały wypłacone, ale wypłacone zostały zgodnie do tego wpisu , który został na rachunku dokonany. A zatem nie ma wpisu , nie ma żądań ze strony klienta . Jest wpis to uruchamia się to wszystko , bezwzględu na to czy ten wpis był uzasadniony czy nie był uzasadniony.
Czy zawsze bank ma obowiązek dokonać rozporządzenia środkami zgromadzonymi na rachunku ?
Co do zasady tak , ale art. 727 mówi tak; „ Bank może odmówić wykonania polecenia posiadacza rachunku bankowego do rozliczeń tylko w wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych „
Można wyjść poza treść tego przepisu i powiedzieć, że bank może odmówić wykonania tego polecenia w oparciu o dwa źródła:
może to wynikać z umowy .
Przykład 1 Posiadacz albo bank mogą przewidzieć lokatę środków na rachunku w oznaczonej wysokości w celu zabezpieczenia spłaty kredytu np. w tym samy banku gdzie mam rachunek mam jednocześnie umowę kredytu bankowego , może z umowy pomiędzy stronami wynikać konieczność zablokowania pewnej kwoty pieniężnej na rachunku i w takiej sytuacji pomimo polecenia posiadacza do rozporządzenia nimi , bank do tej wysokości ma prawo odmówić dokonania tego rozliczenia .
Przykład 2 Posiadacz albo bank mogą przewidzieć lokatę środków na rachunku w oznaczonej wysokości w celu zabezpieczenia czeku wystawionego przez posiadacza który następnie ma być zrealizowany przez bank na rzecz beneficjanta tego czeku.
2.Wracając do art. 727 należy powiedzieć , że nie wątpliwie najważniejsze i uniwersalne jest możliwość odmowy wykonania zlecenia w wypadkach wskazanych w przepisach szczególnych .Co należy rozumieć pod pojęciem przepisy szczególne? Powstało pytanie prawne na które odpowiedzi udzieliły sądy . Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 10 lipca 1997 r , który to sąd stwierdza , że pod pojęciem przepisy szczególne należy rozumieć przepisy ustawowe bądź wykonawcze do nich , natomiast nigdy w tym rozumieniu nie można było uznać regulaminów bankowych , zarządzeń bankowych czy jakiś innych wewnętrznych dokumentów banku .
Jakie przepisy szczególne, ustawowe teraz w tej chwili ograniczają obowiązek banku co do rozliczeń ?
1 ) przepis art. od 889 do 893 kpc ( te przepisy dotyczą egzekucji z rachunków bankowych i one zabraniają dokonywania wypłat z tego zajętego egzekucja konta bez zgody komornika, a więc polecenie ,choćby były środki na rachunku pozostanie nie spełnione tak długo dopóki komornik nie wyrazi na to zgody.
2 ) Ustawa z 16 listopada 200 roku „ o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości .............Na mocy tej ustawy został wprowadzony obowiązek rejestrowania wszelkich transakcji jak również osób w nich uczestniczących , jeżeli wartość tych transakcji przenosi 10 tys euro lub z okoliczności wynika , ze mogą one mieć związek z przestępstwem. Bank ma nie tylko zarejestrować te transakcje ale te informacje osobach i o tej transakcji ma przekazać Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej . ten inspektor może zablokować rozporządzanie środkami na 48 godzin.
3 ) na żądanie prokuratora mogą zostać wstrzymane wypłaty na okres 3 miesięcy w wypadku podejrzenia o pranie brudnych pieniędzy art. 299 kk
PRAWA BANKU
Możliwość obrotu czasowo wolnymi środkami
pobieranie opłat lub prowizji
PRAWA POSIADACZA RACHUNKU BANKOWEGO
1. żądanie zwrotu . Termin zwrotu przez bank jest w ustawie określony w sposób mało precyzyjny , bo mówi , że ma zwrócić w całości lub w części na każde żądanie chyba , ze umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia. Co to znaczy na każde żądanie? W prawie cywilnym przyjęte jest powszechnie mówienie , że jakaś czynność ma być wykonana niezwłocznie, czyli bez nieuzasadnionej zwłoki. Na żądanie to oznacza natychmiast , mogą być szczególnie uzasadnione okoliczności , które bank zazwyczaj przewiduje związane z uzasadnioną wysoką wypłatą , bo po pierwsze bank musi mieć możliwość do przygotowania się do takiej wypłaty i po drugie wynika to z zasad ogólnej staranności - bank musi zapewnić bezpieczeństwo wypłaty takich środków , stąd też może być dla niego konieczny jakiś czas. Natomiast jeśli nie wchodzi w rachubę ta okoliczność , czyli wysokie wypłaty to należy odpowiedzieć na każde żądanie , a więc natychmiast, żądam i otrzymuje wypłatę.
prawo do oprocentowania. Tutaj mamy stopy , które mogą być stałe mogą być zmienne. Jeżeli są zmienne to muszą być wskazane konkretne okoliczności , które powodują automatyzm zmian tych stóp.
prawo do żądania dokonania rozliczeń. Jest korelatem obowiązku banku do dokonania rozliczeń. Decyduje o tym polecenie wydane przez klienta z ograniczeniami o których była mowa przy obowiązku banku
prawo do wyciągów, które bank powinien przesyłać klientowi z saldem , a więc ze stanem środków pieniężnych jakie na koniec pewnego czasu po wpisach wszystkich dokonanych, stan jaki istnieje.
OBOWIĄZKI POSIADACZA RACHUNKU
Należy podzielić je na dwie kategorie :
I Takie które nie mają charakteru świadczeń i tymi są :
1.obowiazek wynikający z art. 728 par 3 obowiązek zgłoszenia bankowi niezgodności zmian stanu rachunku lub salda w ciągu 14 dni od otrzymania wyciągu rachunku. Ten obowiązek ma charakter czysto porządkowy dlatego , że nie ma stronie banku żadnego korelatu, takiego prawa które mogłoby przymusić tego posiadacza , aby on w ciągu 14 dni zgłosił pozytywnie bankowi czy stan jest zgodny czy tez jest niezgodny . należy przyjąć , ze w takiej sytuacji milczenie tego posiadacz może być rozumiane tylko tak , że uznaje saldo , które wynika z powiadomienia banku. Ale to uznanie tego salda to nie jest dowód doskonały, bowiem minie 14 dni i on potem uzna , że coś się nie zgadza to oczywiście może dochodzić roszczenia ze stosunku kredytu w ciągu 2 lat od wpisu, dlatego to nie jest przesądzające, że żadne rozbieżności nie mogą się pojawić a po drugie że posiadacz byłby w takiej sytuacji bezradny. To ma charakter porządkowy.
2.obowiązek wynikający z art. 729 , że posiadacz imiennego rachunku bankowego ma obowiązek zawiadomić bank o każdej zmianie swego miejsca zamieszkania lub siedziby .To jest obowiązek o charakterze czysto informacyjnym , jeżeli posiadacz tego obowiązku nie dopełni to bank prześle mu wyciąg lub inne dokumenty na inny adres.
II Takie które mają charakter świadczeń pieniężnych
Może być to obowiązek opłaty za prowadzenie rachunku
Obowiązek rozliczenia
Obowiązek opłaty za inne czynności podejmowane przez bank w związku z prowadzeniem rachunku
Rozwiązanie umowy
Umowa , która jest zawarta na czas oznaczony rozwiązuje się z upływem terminu na który została zawarta .Natomiast jeśli umowa jest zawarta na czas nieoznaczony to można ją wypowiedzieć . Wypowiedzieć może każda ze stron w każdym czasie tym , że bank może ją wypowiedzieć tylko z ważnych powodów.
Odpowiedzialność banku.
Wypłata środków pieniężnych dla nieuprawnionego - czy bank odpowiada w takiej sytuacji czy nie odpowiada ?
Otóż , aby powiedzieć o odpowiedzialności banku to trzeba mieć na uwadze jedną zasadniczą kwestie. Bank spełnia świadczenie pieniężne , bo ma zwrócić środki wpłacone przez klienta na jego konto .W miejsce utraty własności środków na rzecz banku po to by on mógł nimi rozporządzać , posiadacz ma wierzytelność pieniężną o zwrot właśnie tych środków pieniężnych gromadzonych przez bank na jego rachunku.
Odpowiedzialność banku jest absolutna w tym znaczeniu , że ma dokonać wypłaty posiadaczowi, bo on tę wierzytelność ma. Dota dokąd w całości nie zaspokoi jego wierzytelności , tak długo odpowiada. Zatem treścią odpowiedzialności banku jest wypłata środków pieniężnych na rzecz posiadacza. Bank odpowiada za realne wykonanie tego zobowiązania , całym swoim majątkiem aż do upadłości
Jako chodzi o kwestie wypłaty na rzecz nieuprawnionego to tutaj banki jest właścicielem środków wpisanych na rachunek , wobec czego wszystko co ewentualnie dotyka te środki jest objęte jego ryzykiem, a zatem obojętnie komu wypłacił , jeśli ten komu wypłacił był nieuprawniony, to nie zwalnia go ten brak tego uprawnienia po stronie , która te pieniądze otrzyma, nie zwalnia banku względom posiadacza. Oczywiście jeśli ten tytuł nieuprawnionego by się ujawniło to bank miałby roszczenie , ale w stosunku do posiadacza odpowiada i to obojętnie co się by z tymi środkami stało , czy zostały wypłacone nieuprawnionemu, czy to zostały ukradzione, czy się spaliły, bank ponosi odpowiedzialność względem posiadacza i ma jego roszczeniu zadość uczynić.
Może być również na ogólnych zasadach odpowiedzialność banku za opóźnienia w zwrocie ( tutaj są normalne odsetki za opóźnienie) , w sytuacji gdyby po stronie banku miała miejsce zwłoka to oczywiście na ogólnych zasadach odszkodowania , ponieważ wtedy trzeba wykazać zarówno winę jak i szkodę poniesioną przez posiadacza.
LEASING
Termin LEASING to termin techniczny przyjęty z języka angielskiego Umowa leasingu jest umową stosunkowo nową, wprowadzoną do KC w art. 7091 i kształt normatywny jaki ta umowa ma w tych przepisach jest dziełem w istocie ukształtowania jej w praktyce. W praktyce leasing wykształcił się w dwóch rodzajach :
Jako leasing pośredni
Jako leasing bezpośredni
1)Ten leasing pośredni charakteryzował się tym , że brały w nim udział 3 podmioty :
Instytucja wyspecjalizowana finansująca zakup
Producent rzeczy zakupionej przez tą instytucje finansującą
Osoba , której instytucja ta finansowa oddawała zakupioną rzecz do używania w zamian za zapłatę rozłożoną na raty
2)leasing bezpośredni łączy tylko dwa podmioty :
Producenta
osobę, której producent wydawał rzecz do używania w zamian za opłatę
Różnica miedzy tymi leasingami tkwi w ilości podmiotów i w rezultacie w ilości stosunków prawnych
Przy leasingu pośrednim mamy :
Umowę łączącą finansującą jednostkę i producenta od której ta jednostka finansująca dokonuje nabycia
Umowa - jednostka finansująca a ten leasingobiorca, któremu oddawana jest rzecz
Nie ma żadne stosunku miedzy producentem a leasingobiorcą , a ogniwem łączącym te dwa stosunki prawne jest instytucja finansowa
Zaś w leasingu bezpośrednim nie ma tej instytucji , jest tylko jeden stosunek prawny łączący producenta z tym komu oddaje rzecz do używania. Ten leasing bezpośredni najbardziej zbliżony jest do umowy najmu bądź dzierżawy . W pośrednim oprócz tego elementu charakterystycznego0 dla dzierżawy czy najmu mamy jeszcze element umowy kredytowej .
Istota leasingu , który kształtował się w praktyce łączona była jeszcze z tzw. opcją zakupu. Mianowicie można było zawrzeć w umowie klauzule dodatkową , której skutkiem było to , że po wygaśnięciu leasingu następowało nabycie rzeczy . Zatem interes leasingobiorcy polegał na tym , że dostawał on rzecz do używania lub używania i korzystania, płacił raty , ale tak ustawione aby pokryły te raty cenę dodatkowych kosztów, poniesionych obojętnie czy to przez producenta czy przez instytucje finansową. On nie był właścicielem rzeczy, jedynie jej użytkownikiem , ale jak zapłacił te wszystkie raty , wygasał leasing a on wtedy nabywał prawo nabycia tej rzeczy, ale oczywiście bez zapłaty dodatkowej ceny, czyli płacił w ratach ale w czasie kiedy z tej rzeczy korzystał i to był ten interes leasingobiorcy. Była przedtem wątpliwość co do tego jaki jest charakter tej opcji zakupu , klauzuli, która tę opcje wprowadzała i wówczas były do rozważenia 3 koncepcje ;
Że klauzula zawierająca opcje to nic innego jak umowa zobowiązująca do zawarcia umowy sprzedaży.
Niektórzy upatrywali w tej klauzuli prawo pierwokupu na rzecz leasingobiorcy
Treścią tej klauzuli jest prawo kształtujące albo dawcy albo biorcy, więc albo z tą propozycją wychodzi lesingodawca albo leasingobiorca, ale obojętnie który z nich z tego prawa skorzysta to skutek jest taki, że wygasa leasing i własność przechodzi na biorcę
Mając na uwadze te różne leasingi i koncepcje co do opcji ustawodawca zdecydował się ukształtować w art. 7091 tylko i wyłącznie umowę , której przedmiotem jest leasing pośredni i leasing z opcją , ale z opcją tylko o tyle o ile jest ona wyraźnie w umowie wskazana.
Gdy chodzi o charakter tej opcji ustawodawca ostatecznie przyjął koncepcje , ze opcja ma charakter zobowiązujący czyli finansujący , wiec ta instytucja finansowa zobowiązuje się do przeniesienia na korzystającego rzeczy . Przeniesienie musi przybrać postać umowy , ale już tylko o skutku rzeczowym. Korzystającemu przysługuje roszczenie o zawarcie tej umowy o skutku rzeczowym w terminie 1 miesiąca od ustania tej umowy leasingu. Tutaj nie ma skutku ex. lege. Sama opcja , ta klauzula ma charakter wyłącznie zobowiązujący ale musi być druga czynność rzeczowa, której zawarcia ma prawo żądać korzystający w terminie 1 miesiąca. Zatem jest tu rozdzielenie czynności na czysto zobowiązująca w umowie - to jest klauzula, zawierająca opcje wykupu i umowę przenoszącą własność tej rzeczy , która trzeba zawrzeć i prawo żądania jej zawarcia zostało przyznane korzystającemu.
Tak długo jak trwa umowa leasingu własność rzeczy należy do finansującego , co daje odpowiedź na kwestie związane z kosztami ubezpieczenia, związanymi z wydaniem rzeczy , z ryzykami obciążającymi itd.
Nie ma żadnej umowy między korzystającym a producentem rzeczy.
SZCZEGÓLNA REGULACJA REKOJMI PRZY UMOWIE LEASINGU
Ta regulacja zawarta jest w art. 709 8
Z momentem zawarcie przez finansującego umowy ze zbywcą ex lege przechodzą na korzystającego uprawnienia z tytułu wad z wyjątkiem prawa odstąpienie od umowy. Prawo odstąpienia od umowy pozostaje przy finansującym jako stronie umowy ze zbywca i prawo to może wykonać tylko on i tylko na żądanie korzystającego . Jeżeli to prawo zostanie wykonane przez finansującego to umowa leasingu wygasa a w konsekwencji tego następuje zwrot rzeczy do rąk finansującego , bo on był jej właścicielem. Następują rozliczenia, w których uczestniczą trzy strony :
Finansujący rozlicza się ze zbywcą , bo to on odpił
Rozliczenia między korzystającym a leasingodawcą, czyli finansującym .
Ta regulacja stanowi wyjątek od tego , że uprawnienia z rękojmi zostały rozszczepione , bo kto inny ma odstąpienie , kto inny ma resztę, a po drugie z tą resztą występuje przeciwko zbywcy osoba trzecia, bo nie ona była jej partnerem
8