MI NIE KLATKI PIERSIOWEJ

P.K.- grzebień guzka większego kości ramiennej. Część obojczykowa- dolny odcinek grzebienia, część mostkowo-żebrowa- rozkłada się wzdłuż grzebienia. CZ- równoczesny skurcz wszystkich części mięśnia przyciąga ramię przyśrodkowo do przodu (przywodzi do przedniej ściany klatki piersiowej), a także nawraca ramię. Uniesione ramię opuszcza i jest w tym najsilniejszy. Gdy ramię jest ustalone dźwiga całe ciało ku górze. Przy ustalonej kończynie jest pomocniczym mięśniem wdechowym. Skurcz części obojczykowej wysuwa ramię w przód (przodozgina). Mięsień współpracując z m najszerszym grzbietu przywodzi ramię w płaszczyźnie czołowej. UN- nn. piersiowe ze splotu ramiennego. M. PIERSIOWY MNIEJSZY- leży na przedniej ścianie klatki piersiowej, pod m piersiowym większym. P.P.- zewnętrzna powierzchnia przednich końców żeber kostnych od 3 do 5. P.K.- wyrostek kruczy łopatki. CZ- obniża obręcz kończyny górnej, oraz pociąga ją przyśrodkowo i do przodu. Współpracując z m równoległobocznym i dźwigaczem łopatki obraca łopatkę dookoła osi strzałkowej, obniżając boczny kąt łopatki. Przy ustalonej kończynie górnej działa jako pomocniczy mięsień wdechowy. UN- nn. piersiowe ze splotu ramiennego. M. PODOBOJCZYKOWY- mały mięsień rozpięty poprzecznie od długiej osi ciała między chrząstką pierwszego żebra a dolną powierzchnią końca barkowego obojczyka. UN- nerw podobojczykowy ze splotu ramiennego. M. ZĘBATY PRZEDNI- leży na bocznej ścianie klatki piersiowej. P.P- zewnętrzna powierzchnia dziewięciu górnych żeber. P.K- część górna- kąt górny łopatki, część środkowa- brzeg przyśrodkowy łopatki, część dolna- kąt dolny łopatki od strony żebrowej. CZ- cały mięsień przyciska łopatkę do ściany klatki piersiowej, przeciwdziałając odstawianiu brzegu przyśrodkowego od tułowia i przesuwa łopatkę bocznie i do przodu. Przy ustalonej kończynie górnej unosi żebra (jest pomocniczym m. wdechowym). Skurcz części górnej pociąga bark do przodu, a części dolnej ku tyłowi. Część dolna spełnia bardzo ważną funkcję w czasie unoszenia ramienia powyżej poziomu. Pociąga dolny kąt łopatki do przodu, a kąt boczny zawierający wydrążenie stawowe przesuwa ku górze.GŁĘBOKIE MM. KLATKI PIERSIOWEJ MIĘŚNIE MIĘDZYŻEBROWE ZEWNĘTRZNE- są cienkie, płaskie i krótkie. P.P- dolna krawędź żebra wyżej położonego. P.K- górny brzeg żebra niżej położonego. Mięśnie te występują tylko w przestrzeniach międzyżebrowych. Pomiędzy chrząstkami żebrowymi w przedłużeniu mięśni biegną błony międzyżebrowe zewnętrzne. CZ- unoszą żebra, są więc głównymi mięśniami wdechowymi. UN- nn międzyżebrowe pochodzące od gałęzi brzusznych nerwów piersiowych. M.MIĘDZYŻEBROWE WEWNĘTRZNE- położone są w przestrzeniach międzyżebrowych. Brak ich w tylnych odcinkach przestrzeni międzyżebrowych, gdzie występują błony międzyżebrowe wewnętrzne. P.P- wewnętrzna powierzchnia żebra niżej położonego. P.K- dolny brzeg żebra położonego wyżej. CZ- mięśnie te należą do mięśni wydechowych, gdyż obniżają żebra, zmniejszając objętość jamy klatki piersiowej. Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne i wewnętrzne dzięki swemu napięciu i skrzyżowanemu ułożeniu włókien obu mięśni przeciwstawiają się zewnętrznemu jak i wewnętrznemu ciśnieniu w różnych fazach oddychania. Nie dopuszczają do wpuklania i uwypuklania się ścian klatki piersiowej w stosunku do powierzchni żeber. UN- nn międzyżebrowe pochodzące od gałęzi brzusznych nerwów piersiowych. MM. PODŻEBROWE - to małe trójkątnego kształtu mięśnie występujące tylko w dolnej i tylnej części klatki piersiowej. Są mięśniami szczątkowymi, których czynność wspomagają mm międzyżebrowe wewnętrzne.M. POPRZECZNY KLATKI PIERSIOWEJ - jest cienkim, płaskim mięśniem położonym do tyłu od mostka i ma charakter zanikowy. P.P- tylna powierzchnia wyrostka mieczykowatego i dolna część trzonu mostka. P.K- granica kostno-chrzęstna 2-6 żebra. Jest on pomocniczym mięśniem wydechowym. UN- nn międzyżebrowe pochodzące od gałęzi brzusznych nerwów piersiowych. PRZEPONA- stanowi mięśniową przegrodę, oddzielającą jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej. Ponieważ przepona jest wpuklona w głąb klatki piersiowej, może się przesuwać ku dołowi i ku górze, powiększając na przemian jedną jamę kosztem drugiej. Dzięki temu przepona wywołuje ruchy oddechowe, zwiększając podłużny wymiar jamy klatki piersiowej, a tym samym zmniejsza panujące w niej ciśnienie. UN- nerw przeponowy ze splotu szyjnego. Przepona składa się z obwodowej części mięśniowej oraz ze środka ścięgnistego położonego pośrodku. P.P. W zależności od przyczepów początkowych dzielimy przeponę na trzy części: lędźwiową, żebrową i mostkową. Część lędźwiowa- rozpoczyna się odnogą prawą i lewą, które po każdej stronie dzielą się na część przyśrodkową i boczną. Odnoga prawa- przednie powierzchnie trzonów trzech do czterech pierwszych kręgów lędźwiowych. Część przyśrodkowa odnogi lewej- dwa lub trzy pierwsze kręgi lędźwiowe, oraz przednia powierzchnia ich trzonów. Na wysokości 7 kręgu piersiowego obie odnogi łączą się i wraz z trzonem tego kręgu ograniczają otwór zwany rozworem aortowym, przez który przechodzi aorta i przewód piersiowy. Do przodu, nieco w lewo od rozworu aortowego, w części mięśniowej przepony położony jest rozwór przełykowy dla przejścia przełyku i obu nerwów błędnych. Boczne części obu odnóg przebiegają symetrycznie i każda z nich składa się z dwóch łuków ścięgnistych. Łuk ścięgnisty przyśrodkowy, zwany więzadłem łukowatym przyśrodkowym, rozpięty jest między trzonem a wyrostkiem żebrowym pierwszego kręgu lędźwiowego. Łuk ścięgnisty boczny, czyli więzadło łukowate boczne, biegnie od wyrostka żebrowego pierwszego kręgu lędźwiowego do 12 żebra. Część żebrowa- rozpoczyna się sześcioma wiązkami od wewnętrznej powierzchni chrząstek sześciu dolnych żeber. Część mostkowa- jest najmniejsza i rozpoczyna się na wewnętrznej powierzchni wyrostka mieczykowatego mostka. P.K- wszystkie części zbiegają się mniej więcej pośrodku mięśnia, gdzie włókna mięśniowe przechodzą we włókienka ścięgniste, które łączą się ze sobą i wytwarzają tzw. środek ścięgnisty. W środku ścięgnistym można wyróżnić płatek przedni, na którym spoczywa serce w worku osierdziowym i dwa płatki boczne, do których od góry przylega część przyśrodkowa powierzchni podstawnych płuc. Na granicy przedniego i prawego płatka znajduje się w środku ścięgnistym otwór żyły głównej. CZYNNOŚCI- przepona jest głównym mięśniem wdechowym. Podczas skurczu przepony następuje obniżenie się mięśnia, dzięki czemu wzrasta pojemność jamy klatki piersiowej, maleje ciśnienie, a powietrze atmosferyczne napływa przez drogi oddechowe do płuc. Przepona jest także mięśniem tłoczni brzusznej, bowiem wespół z mięśniami brzucha uciskając na trzewia zwiększa ciśnienie panujące w jamie brzucha. powierzchni żeber i mięśni międzyżebrowych, przylega do opłucnej.