LABO26, Rok akademicki 1994/95


Rok akademicki 1994/95

Laboratorium z fizyki

Nr ćwiczenia: 26

Wyznaczanie pojemności kondensatora

metodą drgań relaksacyjnych

Wydział: Elektronika

Kierunek: El. i telek.

Grupa: III

Paweł Kordowiecki

Data wykonania

14.12.1994 rok

Ocena

Data zaliczenia

Podpis

T

S

1. Zasada pomiaru

W obwodzie składającym się z oporu R, źródła prądu stałego, kondensatora o pojemności C i wyłącznika W napięcie na kondensatorze będzie wzrastało w czasie zgodnie z równaniem: (1.1)

Rozbudowując obwód przez równoległe podłączenie do pojemności C neonówki o napięciu zapłonu i gaśnięcia odpowiednio Uz i Ug. Po zamknięciu wyłącznika w obwodzie napięcie na kondensatorze wskutek periodycznego rozładowywania przez neonówkę będzie się zmieniać w sposób piłokształtny.

Obliczamy okres T drgań relaksacyjnych (czas upływający między dwoma kolejnymi rozbłyskami neonówki). (1.2)

T = t1 + t2

gdzie: t1 - czas ładowania kondensatora od napięcia Ug do napięcia Uz;

t2 - czas rozładowania kondensatora od napięcia Uz do napięcia Ug

Czas ładowania t1 obliczymy jako różnicę czasów potrzebnych do naładowania kondensatora od 0 - Uz i od 0 - Ug.

Równanie (1.1) można zapisać w postaci:

Przekształcając te równania otrzymano:

czas ładowania:

t1 = tz - tg

Zmiana napięcia, w czasie rozładowywania kondensatora przebiega zgodnie z równaniem:

W przypadku gdy U0 = Uz a U = Ug, więc czas t2 potrzebny na rozładowanie kondensatora od napięcia Uz do Ug wyniesie:

Podstawiając do równania (1.2) otrzymujemy (1.3)

Nie zmieniając w obwodzie napięcia zasilania U0 oraz neonówki, stwierdzamy, że dla danego obwodu wyrażenie:

jest wartością stałą. Wzór (1.3) można zapisać:

T = R * C * K

Wzór ten stanowi podstawę wyznaczania pojemności kondensatora metoda drgań relaksacyjnych.

Włączamy do obwodu kondensator o znanej pojemności C. W czasie t zaobserwujemy n rozbłysków neonówki. Okres drgań T obliczymy:

Jeżeli teraz do obwodu, w miejsce kondensatora o znanej pojemności, wstawimy kondensator o nieznanej pojemności, to ilość rozbłysków neonówki w tym samym czasie t wyniesie n1, a okres drgań

Dzieląc stronami otrzymujemy:

2. Schemat układu pomiarowego

3. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów

1. Dokładność pomiaru czasu Δt = 1 [s]

2. Dokładność wyznaczenia ilości błysków Δn = 2

4. Tabele pomiarowe

a) C = 1 μF A = 180 s

1

2

3

4

5

n

84

85

88

96

93

n1

164

169

178

172

175

Cx [μF]

0.51

0.50

0.49

0.55

0.53

b) C = 1 μF n = 100

1

2

3

4

5

t [s]

210

211

208

189

193

t1 [s]

111

105

100

104

105

Cx [μF]

0.52

0.50

0.48

0.55

0.54

Cx = 0.517 [μF]

5. Przykładowe obliczenia wyników pomiarów wielkości złożonej

a) c = 1 [μF]

n = 84

n1 = 164

b) C = 1 [μF]

6. Rachunek błędów

Lp

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

0.007

0.017

0.027

0.033

0.013

0.003

0.017

0.037

0.033

0.023

Cx = 0.517 [μF]

Dla dziesięciu pomiarów obliczono wartość średnią i błędy rzeczywiste. Błąd przeciętny obliczono ze wzoru:

n =10

Sp = 0.021 [μF]

Ze względu na to, że pomiary były wykonywane w prawie identycznych warunkach można skorzystać z metody Gaussa do obliczenia odchylenia standardowego pojedynczego pomiaru i średniej arytmetycznej.

Warunkiem stosowalności metody Gaussa jest stosunek . Jeżeli ten stosunek jest prawdziwy w przynajmniej 10% to możemy stosować metodę Gaussa do obliczenia średniej standardowej, średniej arytmetycznej.

L.p

1

2

3

4

5

6

εi [μF]

0.007

0.017

0.027

0.033

0.013

0.003

εi2 [μF]

4.9*10-5

2.9*10-4

7.3*10-4

1.1*10-3

1.7*10-4

9.0*10-6

L.p

7

8

9

10

εi [μF]

0.017

0.037

0.033

0.023

εi2 [μF]

2.9*10-4

1.4*10-3

1.1*10-3

5.3*10-4

Warunek w przybliżeniu jest spełniony w 3%.

7. Zestawienie wyników pomiarów

1. Cx = (0.510 ± 0.025 ) μF 6. Cx = (0.520 ± 0.025 ) μF

2. Cx = (0.500 ± 0.025 ) μF 7. Cx = (0.500 ± 0.025 ) μF

3. Cx = (0.490 ± 0.025 ) μF 8. Cx = (0.480 ± 0.025 ) μF

4. Cx = (0.550 ± 0.025 ) μF 9. Cx = (0.550 ± 0.025 ) μF

5. Cx = (0.530 ± 0.025 ) μF 10. Cx = (0.540 ± 0.025 ) μF

Cx = (0.517 ± 0.008 ) μF

8. Uwagi i wnioski

W doświadczeniu pojemność kondensatora mogła być zmierzona nieprecyzyjnie, ponieważ wpłynęło na to błąd reakcji obserwatora przy wyłączaniu i wyłączaniu stopera, oraz przy liczeniu ilości błysków na neonówce. Zauważono, że rozbłyski neonówki nie były regularne co oznacza, że czas został zmierzony nieprecyzyjnie.

R

+

N

C

U0

-



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
LABO7, Rok akademicki 1994/95
51 Ładunek Właściwy Elektronu, Cw 51 , Rok akademicki 1994/95
KOCIO, Rok akademicki 1994/95
FOGNIWO2, Rok akademicki 1994/95
2MOJ63, Rok akademicki 1994/95
2MOJ71, Rok akademicki 1994/95
2MOJ72, Rok akademicki 1994/95
2MOJ72, Rok akademicki 1994/95
C2, Rok akademicki 1994/95
LABO50, Rok akademicki 1994/95
LABO47, Rok akademicki 1994/95
DOSW2, Rok akademicki 1994/95
POL MAGN, Rok akademicki 1994/95
WAHADLO3 2, Rok akademicki 1994/95
2MOJ65, Rok akademicki 1994/95
47.Charakterystyka fotoogniwa, Rok akademicki 1994/95

więcej podobnych podstron