plik


Elastycznoœć:   Wszystkie ciała wykazujš charakterystyczny zakres odkształcenia, zwany elastycznoœciš. Jeœli rozcišgamy pręt (w kierunku osi x1), to relację miedzy przyłożonym naprężeniem σ11 i uzyskanym względnym wydłużeniem ciała ε11 opisuje słynne prawo Hooke’a: Prawo Hooke’a w jednym wymiarze (klasyczny test rozcišgania) (1) Gdzie: E jest modułem Younga, (S – przekrój poprzeczny próbki), Skšd się bierze elastycznoœć ciał? Spójnoœć ciał stałych zapewniajš wišzania: jonowe, metaliczne, kowalencyjne, polaryzacyjne (Van der Walsa) i wodorowe. Potencjał między dwoma atomami. Liniš przerywanš pokazano, że w położeniu równowagi (minimum potencjału), kształt potencjału może być przybliżony przez parabolę. Prawa elastycznoœci wyprowadzić można z oddziaływań atomowych. Rozpatrzmy zagadnienie w jednym wymiarze (wzdłuż osi x). WprowadŸmy zmiennš u, opisujšcš wychylenie atomu z położenia równowagi: u=x - x0 lub x=x0 + u gdzie x jest aktualnym położeniem atomu, zaœ x0 – jego położeniem równowagi. Rozkładamy potencjał w szereg Taylora: (2) Tylko te trzy składniki rozwinięcia sš dla nas istotne, dalsze jako zaniedbywalne – pomijamy. W punkcie równowagi (x=x0) zachodzi:  A zatem:   (3) Pamiętajšc, że: x=x0+u, możemy napisać: (4) gdzie A i B sš stałymi. Jeœli atom zostaje wychylony z położenia równowagi, to działa na niego siła F: (5) gdzie k=B możemy zidentyfikować jako stałš sprężystoœci. A zatem odnajdujemy typowš relację, która opisuje rozcišganie sprężyny (lub z równań opisujšcych oscylator harmoniczny): (6) Jeżeli to my rozcišgamy ciało (np. pręt), to przykładana siła wynosi: F = ku. Normalizujšc siłę i wydłużenie: F/S= k u/L (gdzie S jest przekrojem poprzecznym, L – długoœciš poczštkowš pręta), odnajdujemy klasyczne prawo Hooke’a (równanie1) dla jednego wymiaru: gdzie E jest modułem Younga. Przypadek ogólny - trójwymiarowy W przypadku ogólnym, interesujš nas jednak wszystkie składowe przyłożonych naprężeń i również wszystkie składowe deformacji (wywołanych przez przyłożone naprężenia). Sytuację takš opisuje trójwymiarowe prawo Hooke’e, które jest oczywiœcie relacjš pomiędzy tensorami: (7a) (7b)   Wielkoœci Sijkl i Cijkl sš tensorami czwartego rzędu (majš cztery wskaŸniki). Cijkl jest tensorem sztywnoœci (ang.: stiffness), zaœ Sijkl – tensorem podatnoœci elastycznej (ang.: compliance). W relacji powyższej zastosowano oczywiœcie konwencję sumowania po powtarzajšcych się wskaŸnikach (po prawej stronie każdego z równań (7) występuje 81 składowych tensora). Trzeba zwrócić uwagę, że Równ. 7a i 7b nie sš po prostu swoimi odwrotnoœciami. Równania te opisujš inne sytuacje eksperymentalne. Pierwsze z nich (Równ. 7a) opisuje sytuację, gdy czynnikiem wymuszajšcym sš odkształcenia (εij), a odpowiedziš materiału sš naprężenia wytworzone w materiale (σij). Drugie z tych równań (Równ. 7b) opisuje sytuację odwrotnš: do materiału przykładamy zestaw naprężeń (σij), a odpowiedziš sš deformacje materiału (εij).   Omówmy teraz kilka własnoœci symetrii tensorów S i C. Symetrie tensorów elastycznoœci Rozważymy w tym celu kilka sytuacji doœwiadczalnych. a) Przykładamy tylko jednš składowš naprężenia: s 11. Ile wynoszš ε23 i ε32 ? Stosujemy Równ. 7b: lecz: i ogólnie: (8)   b) przykładamy składowš naprężeń s 32=s 23, ile wynosi e 12?=s 23, ile wynosi e 12?   Stosujšc ponownie Równ. 7b: Składowych S1223 i S1232 nie możemy wyznaczyć oddzielnie, lecz tylko ich sumę. Przyjmuje się zatem konwencję, że wartoœć powyższego nawiasu dzielimy równo pomiędzy te składowe tensora S; a zatem: (9)   Tak więc istnieje symetria ze względu na przestawienie wskaŸników w pierwszej parze, a także w drugiej.   c) Istnieje jeszcze jedna symetria tensorów S i C, polegajšca na przestawieniu obu par wskaŸników: (10) Symetrię tš można wykazać w oparciu o rozważania energetyczne.   WSZYSTKIE POWYŻSZE SYMETRIE (z punktów a, b i c) WYKAZUJE TAKŻE TENSOR Cijkl !! d) Na ogół: jest tak, ponieważ obie stałe opisujš różne eksperymenty. Rozważmy test rozcišgania osiowego: Czynnikiem “wymuszajšcym” jest tu składowa naprężenia: s 11=F/S, zaœ mierzonš “odpowiedziš” materiału jest wydłużenie względne e 11,zwišzek między nimi jest następujšcy: (11) ostatecznie: (12) Trzeba tu dodać, że choć mierzymy składowš e 11, to w materiale wystšpiły i inne składowe deformacji (np. e 22 i e 33). Natomiast stała C1111 opisuje inny eksperyment: wymuszamy na próbce wydłużenie względne e 11 i pytamy ile wynosi składowa naprężeń s 11, która wyindukowała się w materiale (wystšpiš i inne składowe s ij). Oczywiœcie: (13)   Elastycznoœć liniowa i nieliniowa Widzieliœmy powyżej, że liniowy charakter elastycznoœci wynika z przybliżenia dołka potencjału międzyatomowego przez funkcję drugiego stopnia (parabolę). Przybliżenie to jest dobrze spełnione dla małych wychyleń atomu z położenia równowagi. Natomiast dla większych wychyleń, ale jeszcze odwracalnych – mamy elastycznoœć nieliniowš. Efekt ten dobrze widać na krzywej rozcišgania wiskersów, zamieszczonej na końcu tego rozdziału. My zajmować się będziemy tutaj wyłšcznie elastycznoœciš liniowš.   Transformacja tensorów C i S do nowego układu odniesienia. Ponieważ stałe elastyczne sš tensorami czwartego rzędu, to ich wzory transformacyjne zawierajš iloczyny czterech kosinusów kierunkowych: (14) W równaniach tych zastosowana jest konwencja sumowania po powtarzajšcych się wskaŸnikach; po prawej stronie każdego z równań występujš wszystkie składowe tensora S lub C (jest ich w ogólnym przypadku 81).   Notacja macierzowa Tensory C i S posiadajš po 81 składowych. Ze względu na przedstawione powyżej symetrie, iloœć niezależnych składowych jest dużo mniejsza. Jest to powód dla którego używa się zredukowanej notacji zapisu tensorów S i C, zwanej notacjš macierzowš. Poza tym jest rzeczš wygodnš operować dwuwymiarowš macierzš, którš możemy w sposób przejrzysty przedstawić na kartce papieru. Bioršc pod uwagę, że jest szeœć niezależnych składowych tensorów deformacji i naprężeń, tensory S i C przedstawia się jako macierze o wymiarach (6x6).   Istotš tego skróconego zapisu jest zastępowanie pary wskaŸników – jednym, zgodnie z następujšcš regułš: stare wskaŸniki nowe wskaŸniki 11 → 1 22 → 2 3 → 3 23, 32 → 4 13, 31 → 5 12, 21 → 6     (15) Rozpocznijmy od tensora σij:     (16) Zamieniajšc tensor εij na macierz kolumnowš, używamy dodatkowo współczynników 1/2 przy składowych œcinajšcych (czynnik ten uwzględnia fakt, że istniejš zawsze dwie, równe sobie składowe œcinajšce deformacji, np.: e 12=e 21):       (17) Tensor Cijkl zamieniamy na macierz kwadratowš zgodnie z powyższš tabelkš (równanie 15): (18)   Ostatecznie prawo Hooke’a (równanie 7a) możemy zapisać w postaci macierzowej:   Prawo Hooke’a: (19)   lub też w postaci rozwiniętej       (20) Chcielibyœmy mieć ten zapis również i w drugš stronę, tzn.: Konsekwencjš Równ. (17) oraz faktu, że również w tensorze deformacji sš pary równych sobie składowych œcinajšcych (np. s 12=s 21), zamiana Sijkl Ž Smn jest nieco bardziej złożona (niż tensora C). Przy redukcji tensora S do macierzy stosujemy następujšcy algorytm:   (21)   Czynnik p ma następujšce wartoœci:   p=1 dla Smn takiego że m, n Ł 3 P=4 dla Smn takiego że m, n >3 P=2 dla pozostałych ( np. m>3, nŁ 3)   Poniżej pokazano schematycznie, jakie wartoœci p przyporzšdkowujemy poszczególnym wyrazom macierzy Smn:       (22) Ostatecznie możemy zapisać prawo Hooke’a w postaci macierzowej, przy użyciu macierzy S:     (23) lub też w postaci rozwiniętej:     (24) Zbierzmy, raz jeszcze uzyskane relacje macierzowe:     (25)   Energia zgromadzona w ciele odkształcanym sprężyœcie dla sprężyny: Rozcišgamy sprężynę na odległoœć x’ (od położenia równowagi). Przykładana siła przy wychyleniu x wynosi: F=kx     Praca rozcišgnięcia sprężyny na odległoœc x’ wynosi:       (26)   przypadek odkształcenia 3-wymiarowego: Rozważmy odkształcenie jednostkowego szeœcianu danego materiału. Praca, powodujšca wybranš składowš odkształcenie e j wykonana jest przez składowš naprężenia s j, natomiast praca całkowita jest sumš takich przyczynków: (27) Praca powyższa jest jednoczeœnie energiš elastycznš zgromadzonš w jednostkowej objętoœci materiału (czyli energiš właœciwš).   Istnieje oczywiœcie kilka form równoważnych:   (28)   Wyrażenia powyższe dotyczš energii właœciwej (czyli energii na jednostkę objętoœci). Jeœli liczymy energię elastyczna całego ciała, musimy policzyć całkę po całej objętoœci: (29) gdzie V0 jest całkowitš objętoœciš ciała.   Wpływ symetrii na stałe elastyczne Symetria ciała (kryształu) wpływa na kształt macierzy stałych elastycznych S i C. Na poczštku zauważmy, że macierze S i C sš symetryczne, tzn: (30) Wynik ten można dostać przy okazji rozważań dotyczšcych pracy odkształcenia elastycznego ciała.   Również symetria ciała wywiera przemożny wpływ na kształt macierzy S i C. Poniżej podamy macierze C i S dla trzech przypadków symetrii ciał (kryształów): szeœciennej, rombowej i izotropowej.   Symetria szeœcienna:       (31)   Występujš tutaj trzy różne współczynniki C11, C12, C44, które definiujš 12 niezerowych wyrazów tej macierzy. Oczywiœcie kształt macierzy S jest identyczny.   Symetria rombowa:       (32)   Występuje tutaj 9 niezależnych współczynników, które definiujš 12 niezerowych wyrazów macierzy. Kształt macierzy S jest identyczny.   Zauważmy, że im niższa symetria ciała tym więcej będzie niezależnych współczynników, definiujšcych macierz elastycznoœci. W przypadku ciała o najniższej możliwej symetrii, czyli kryształu trójskoœnego, niezależnych współczynników będzie 21.   Materiał izotropowy:   Przykładem materiału izotropowego może być ciało o strukturze amorficznej (szkło, zastygła smoła itp.), ale także polikryształ bez tekstury (jest to tzw. ciało quasi-izotropowe)   Łatwo można wykazać, że w przypadku ciała izotropowego, tylko dwie niezależne stałe elastyczne (stałe Lamego) definiujš całš macierz elastycznoœci l i m . I tak:   C12=l , C44=m oraz C11=l +2m .   Macierze S i C majš następujšcš postać:       (33)   (34)   Gdzie:   Przykłady zastosowań: materiał izotropowy pod obcišżeniem osiowym: Rozcišgamy materiał w kierunku osi x1. Relacja łšczšca s 1 i e 1 jest następujaca: czyli: (35) Obok wydłużenia, w kierunku x1, wystšpiš też skrócenia poprzeczne: (36) Interesujšcy jest stosunek skrócenia poprzecznego do wydłużenia - podaje go współczynnik Poissona n ): (37) W œwietle relacji podanych wyżej: (38)   œcinanie ciała izotropowego: Zmiana kształtu ciała pod wpływem deformacji typu œcinajšcego     Załóżmy, że przykładamy naprężenie œcinajšce s 23=s 4 (pozostałe składowe sš zerowe). Korzystajšc z Równ. (24): (39) Z drugiej strony, z klasycznej postaci prawa Hooke’a (40) Po porównaniu otrzymujemy następujšce wyrażenie na moduł œcinania G=m : (41)   Różne wprowadzone już przez nas stałe elastyczne dla ciała izotropowego nie sš od siebie niezależne. I tak, wiedzšc, że: oraz otrzymujemy: (42) deformacja materiału izotropowego pod wpływem naprężeń hydrostatycznych   Jest to stan naprężeń, w którym występujš tylko składowe normalne o takiej samej wartoœci p: (43) Taki stan naprężeń panuje np. w cieczy (na stałej wysokoœci).   Stosujšc uogólnione prawo Hooke’a:     dla oœrodka izotropowego otrzymujemy:   (44) Względna zmiana objętoœci, czyli dylatacja D : (45) A zatem moduł sprężystoœci objętoœciowej, K, wynosi: (46) Ostatecznie: (47) Moduł sprężystoœci objętoœciowej K możemy wyrazić również przez E i n (korzystajšc z Równ. (35) i (38)): (48)   Wartoœci współczynnika Poissona   Wykorzystujšc Równ. (42) i (47) obliczmy wyrażenie: (49) Wyliczmy stšd n :   (50)   Na podstawie tej zależnoœci znajdziemy granice w jakich może się zmieniać n . Gdy (51)  zatem zakres dopuszczalny wynosi: –1<n <0.5 Przykładowe wartoœci dla materiałów:   dla: pirytu żelaza n =-0.4 Be n =0 Cr n - bardzo małe wartoœci ujemne metali polikrystalicznych to dla gumy Anizotropia elastyczna Często jako wskaŸnika anizotropii elastycznej ciał (kryształów) używa się współczynnika anizotropii elastycznej Zenera: (52)   Łatwo sprawdzić, że dla ciała izotropowego: A=1.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Elastyczne Formy Zatrudnienia Kompendium
Mikroekonomia wykład 3 2010b Rynek elastyczność popytu i podaży
Elastyczne formy zatrudnienia poradnik
Elastyczność
MIKROEKONOMIA WYKŁAD 2 (15 10 2011) elastyczność popytu i podaży
Rozdział 06 Kontroler napędu dysków elastycznych
makuchowski,Elastyczne Systemy MontaĹźowe,Pytania
Elastyczne Formy Zatrudnienia Telepraca
Elastyczność rynku pracy
elastycznosc zadania
Wyk ? 2 Elastyczno zasobow e learning
W 5 ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
Elastyczność
Sprzęgła elastyczne

więcej podobnych podstron