56110

56110



Tematy myśli Tertuliana •

Do filozofii odnosi się sceptycznie. Wskazywał na nią jako na źródło wszystkich herezji. Była przez niego akceptowalna jeżeli pozostawała w zgodzie z prawdami chrzęścijańskimi („Cóż mają wspólnego Ateny z Jerozolimą?”).

Swoisty materializm wynikający z jego stoickiego postrzegania rzeczywistości (corpus sui generis). Wszystko co istnieje jest ciałem, chociażby szczególnego rodzaju. Bóg jest ciałem, nawet jeżeli jest duchem (corpus, etsi spiritus est. Prax. 7)

Pochodzenie duszy - traducjanizm. Dusza dziecka jest niejako nowym pędem czy szczepem winnym duszy rodziców.

Mówi o grzechu pierworodnym jako o „winie pochodzenia”.

Podkreśla społeczną użyteczność chrześcijan. W walce z prześladowcami odwołuje się do prawa rzymskiego. Ewangelia jest prawem chrześcijan.

Koncepcja Kościoła jako Ducha obecnego, działającego, „wcielonego” na ziemi. Kościół - jest tam gdzie są wierzący.

Poprawnie formułuje naukę o Trójcy. Trójca - tres unius substantiae, Trinitas unius Divinitatis (Trójca jednego Bóstwa), persona - osoba (pierwszy posłużył się tym terminem).

Chrystus posiada dwie natury w jednej osobie. Poprawna clirystologia.

Cłirzest - sacramentum, tylko dla mogących już przysięgać.

Pokuta - najpierw niechętnie uznaje pokutę po chrzcie - exhomologesis. Pokuta może być jednorazowa i nie może byf powtórzona.

Jako montanista jest zdecydowanie przeciw. A, jeżeli nawet, to prawo udzielania pokuty przyznaje „człowiekowi duchowemu”, a nie biskupowi. Grzech jest naruszeniem prawa Bożego, za które jest przewidziana kara.

Problemy praktyczno moralne:

Spór o wieniec żołnierza.

Zawody zakazane: związane z kultem, widowiskami, handlem niewolnikami, nauczaniem literatury.

Montanizm Tertuliana: rygoryzm moralny (przeciw pokucie po chrzcie, drugiemu małżeństwu; więcej postów), relatywizacja władzy biskupa na rzecz autorytetu „człowieka duchowego” (pisał też o psychikach). Idea kontynuacji objawienia przez Parakleta. Propaguje ideę męczeństwa.

Montanizm

Montanus, neofita, wcześniej kapłan Apollona, zaczął działać we Frygii w latach 155-160.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
128 Weseli kompani: Stalin i Kirów, 1932-1934 Jak można przypuszczać, Kirów odnosił się sceptycznie
skanuj0144 278 Fleksja osoby, do których odnosimy się z pogardą, np. łobuzy obdartuay łotry snoby ła
mierzony tymi samymi okresami, do kCydi odnosi się wartość dywidendy. Mili po ilu lalach zwrOi nam s
Układy materialne, do których odnosi się zasada zachowania energii mechanicznej, nazywamy układami
Do kogo odnosi się zasada lojalnej współpracy? Początkowo zasada lojalnej współpracy obejmowała
Tematyka wykładów Wprowadzenie do filozofii wykład Kierunek: Pedagogika Specjalność: pedagogika
DSC38 ROZDZIAŁ IV Podstawowe ujęcia programu nauczania czyli do czego odnosi się program Omówione w
2 rzeczy oznaczone co do tożsamości - odnosi się do indywidualnie wskazanego przedmiotu, rzeczy jedn
I. PODSTAWA OPODATKOWANIA® Do czego odnosi się stawki podatkowe? *    1 ilościowo lub
Znak Relacja znaku do innego obiektu Obiekt, do którego odnosi się znak
1.    substancja treści - przedmioty ze świata fizycznego, do których odnosimy się
DSCN6540 (Kopiowanie) i zagadnienia, które do człowieka odnosić się nie będą. Ssaki to zwierzętastal

więcej podobnych podstron