56437

osoby

Odporność na stres (scharakteryzowana jak wyżej) warunkuje:

1.    trudność zadania i poziom motywacji (prawa Yerkesa-Dodsona)

2.    stan zdrowia organizmu, samopoczucie

3.    styl reagowania, cechy temperamentalne

Strelau - związek między typem układu nerwowego a odpornością

•    silny typ układu — > wyższa odporność niż u osób ze słabym układem

•    też: zależność odporności od ogólnej pobudliwości emocjonalnej i typu emocjonalności jednostki jako cechy temperamentalnej

2    podejścia do analizy odporności na stres:

1.    mikroanalityczne - odporność jako cecha

2.    makroanalityczne - odporność jako styl działania uwarunkowany mechanizmami tempera mentalnymi

Związek temperamentu z odpornością na stres - osoby wysoko reaktywne: wysoka wrażliwość na bodźce, niska wydolność, więc i słaba odporność na stres. Osoby nisko reaktywne: nisko wrażliwe, wysoko wydolne, więc odporne.

K.9ji.ięp.QiLQP-qmalmj?ymęjiX,^    -

•    jednostka dostarcza sobie stymulacji zgodnie z optymalnym poziomem stymulacji, w obszarze którego działa efektywnie

•    Zbyt intensywna stymulacja —> podjęcie działań obniżających poziom uzyskanej stymulacji do optymalnego

Strelau - aktywność jako regulator psychologiczny umożliwiający podejmowanie działań, których celem jest utrzymanie optymalnego poziomu stymulacji

Reaktywność wpływa na poziom wykonania zadań psychomotorycznych: większa zdolność do adekwatnego reagowania w sytuacji stresowej osób nisko reaktywnych

Klonowicz - odporność na stres to wynik interakcji między reaktywnością, ogólną pobudliwością i charakterystyką stresu

Najnowsza koncepcja Strelaua -

•    za aktualny stan stresu odpowiedzialny jest temperament (szczególnie przy stresorach niezależnych od jednostki) i radzenie sobie (najskuteczniejsze w sytuacjach zależnych od jednostki)

•    konsekwencje stanu stresu - suma odporności i radzenia sobie ze stresem

3    podstawowe sposoby radzenia sobie ze stresem (biorąc pod uwagę bazę temperamentalną)

a)    zmiana temperamentu (model regresyjny)

b)    unikanie preferowanie sytuacji stresowych stosownie do posiadanych cech temperamentalnych (model taktyczny)

c)    indywidualny styl działania (model strategiczny) - typowy dla jednostki sposób wykonywania czynności odpowiednio do jego możliwości wynikających z temperamentu

Związek między reaktywnością a stylem działania (samoregulacja) [Eliasz] -

•    osoby nisko reaktywne - większa grupa osób

stosuje aktywny styl samoregulacji Kozłowski - reaktywność a strategia stylu działania

wysoko reaktywni - bierny styl samoregulacji