56746

wymagana.

Niestety nie można przyjąć bezkrytycznie tezy sformułowanej przez T. Hanauska, chociażby z fizjologicznego punktu widzenia. Oparta ona została najprawdopodobniej albo na niedoskonałej definicji pojęcia „wydzielina” - proponowanej przez Komputerowy słownik języka polskiego lub też na nie do końca poprawnej jej interpretacji. Z tego też względu warto odnieść się do opracowań traktujących o fizjologii organizmów, a w szczególności do wydzielin produkowanych przez te organizmy . Przedstawiciele fizjologii zaliczają substancje produkowane przez gruczoły łojowe i potowe do wydzielin organizmu. Wydzieliny obu tych gruczołów skóry ogrywają istotną rolę w procesie    funkcjonowania    organizmów.

Wydzielina gruczołów potowych (pot) - ma znaczenie w procesach termoregulacji oiganizmu, zapobiegając przed jego przegrzaniem. Parowanie potu połączone jest z pochłanianiem ciepła z organizmu. U ludzi , którzy w przeciwieństwie do zwierząt mają dobrze wykształcony układ gruczołów potowych, tracone jest pizez parowanie w normalnych warunkach temperatury otoczenia aż 30% całkowitego ciepła, z czego 2/3 przypada na parowanie z powierzclmi skóry. Ciepło parowania stanowi bardzo dużą wartość i na wyjmowanie 1 kg wody o temperaturze ciała (36,60C) organizm zużyć musi 2428,34 kJ (580 kcal). Wydzielina gruczołów łojowych clironi naskórek przed nadmierną utratą wody, ujędrnia i uelastycznia skórę, tworząc skuteczną barierę przed wniknięciem mikroorganizmów ze środowiska zewnętrznego. O skutecznym działaniu wydzieliny tłuszczowej świadczy chociażby fakt, że u płodu clironi ona skórę pized rozmiękczeniem jej przez wody płodowe . Wskazane powyżej rola i funkcje oraz znaczenie dla organizmów wydzieliny potowo-tluszczowej, pozwalają na zaliczenie jej do wydzielin organizmu, a tym samym doszukiwania się w niej    również    źródła    zapachu.

Od strony metodologicznej, podczas pobierania materiału porównawczego na potrzeby identyfikacji osmologicznej, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad. Ich przestrzeganie z pewnością przyczyni się do podniesienia wiarygodności badań oraz pozwoli na uniknięcie szeregu niepotrzebnych wątpliwości i konieczności podejmowania dodatkowych badań osmologicznych, czy też chociażby stosowania przeróżnych tecluiik badawczych zmierzających do wyjaśnienia tych wątpliwości.

Ślady osmologiczne w kontekście zasady „3xN”

Aby ślady zapachowe zabezpieczone na miejscu zdarzenia stały się podstawą do przeprowadzenia identyfikacji indywidualnej i wydania kategorycznej opinii, powinny cechować się:

□    niezmiennością,

□    nieusuwalnością,

□    niepowtarzalnością.

W kontekście powyższego rozróżnienia należy zadać sobie pytanie, czy zawsze konieczne jest wypełnienie przez ślad warunku niezmienności, nieusuwalności i niepowtarzalności? Czy niemożliwa jest identyfikacja indywidualna bez spełnienia zasady „3xN”, oraz czy w innych dyscyplinach kryminalistycznych (np. badania dokumentów, badania mechanoskopijne), w których przyjmuje się możliwość identyfikacji indywidualnej zasada ta bezwzględnie zostaje wypełniona?

Warto bliżej przyjrzeć się temu zagadnieniu i spróbować udzielić sobie odpowiedzi, czy ślady zapachowe poddają się kryteriom „3xN’\ Należy na wstępie przyznać, iż zarówno w doktrynie, jak i w judykaturze podnoszone są na tym polu zastrzeżenia. T. Hanausek np. uważa, że istnieją poważne wątpliwości, czy w odniesieniu do śladów zapachowych można mówić o istnieniu tych cech, tym bardziej, że jak dowodzą badarua amerykańskie, zapach człowieka składa się z 401 składników. Według wyników tych badań ani te składniki nie są wartościami stałymi i niezmiennymi, ani też wartością stalą i niezmienną nie jest ich konglomerat. Ponadto takie