56757

ekstatyczna, zachwyt nad życiem, kult istnienia we wszystkich jego przejawach, fascynacja współczesnością, urbanizmem.

•    1929 - 1939 - dezintegracja grupy. Zanikają tak cliarakterystyczne dla Skamandra tendencje

optymistyc/.no-witalistyczne oraz zaczyna słabnąć więź grupowa. Dochodzi do tego głównie na tle stosunku poszczególnych poetów do obozu sanacyjnego - zamachu majowego i autorytarnych iządów Piłsudskiego, wyborów brzeskich rozpadu obozu sanacji po śmierci Marszalka. Pomimo to w świadomości społecznej znacznie dłużej utrzymuje się przeświadczenie o ścisłym powiązaniu grupy.

JULIAN TUWIM „Do krytyków”

Radość zwykłymi czynnościami, np. przejażdżką tramwajem, deklaracja nie pisania pod publiczkę).

„CoUoquium niedzielne na ulicy”

Tematyka codzienna, rozmowa mężczyzny i kobiety na ulicy, błahość.

KAZIMIERZ WIERZYŃSKI

Cechy poezji:

•    radosny witalizm;

•    radość, śmiech, zabawa, taniec;

•    poczucie liarmonii ze światem, zachwyt nad nim;

•    częsty motyw młodości, wiosny (debiutancki tom „Wiosna i wino”)

•    zainteresowanie prowincją;

•    fascynacja włoskim miastem;

•    fascynacja sportem i sportowcami (za wiersze z tomu „Lam olimpijski” (1927) został nagrodzony złotym medalem na olimpiadzie w Amsterdamie)

JAROSŁAW IWASZKIEWICZ

Cechy poezji:

■    staranny dobór leksyki (słownictwa)

■    brak witalizmu (cliarakterystycznego dla pozostałych skamandrytów)

■    poezja klasycyzująca

-    wyrafinowany styl,

-    wyważenie proporcji (harmonia),

-    umiar

■    wrażliwość na sztukę (muzyka, malarstwo),

■    zestawienie problematyki egzystencjalnej z obserwacją codziennej rzeczywistości